Onze kindjes houden ons wel bezig hier. Midden in mijn eerste werkweek kreeg ik telefoon van de school dat ze met Siska naar de spoedgevallen waren vertrokken omdat ze na een val op de speelplaats niet meer op haar been kon staan. Ik ben dan tegen een iets minder katholiek tempo naar het ziekenhuis gereden om te gaan helpen aangezien er van de leerkrachten en de dokters niemand is die onze kleine meid verstaat. Haar Engels gaat dan wel snel vooruit, maar dit was toch een beetje boven haar niveau.
Toen ik in het zoekenhuis aankwam was Siska net bij de verpleegster geweest die een eerste beoordeling doet van hoe ernstig een verwonding is. De juffen die mee waren hadden heel goed voor onze meid gezorgd, ze hadden zelfs eten, drank en speelgoed bij. Die had Siska jammer genoeg niet nodig, ze zat er maar een beetje beduusd bij (niet echt Siska's gewone doen).
We mochten al snel naar de dokter. Daar was Siska enorm flink. Hoewel de dokter vrolijk in haar been aan het knijpen was en andere kinderen rondom haar aan het brullen waren, gaf ze geen kik en trok hoogstens haar been een beetje weg als de dokter op haar breuk duwde. We werden dan naar de X-ray afdeling gestuurd. Haar been bleek wel degelijk gebroken (het scheenbeen was gedeeltelijk gebroken zoals een groene tak, blijkbaar een typische kinderbotbreuk.) en ze moest tot net onder haar knie in het gips. Daarna nog even een foto laten maken om te kijken of alle botten nog goed zaten en dan konden we naar huis.
Siska wordt nu als een prinsesje rondgedragen en rondgereden in de buggy. Gelukkig waren opa en oma net op bezoek zodat Siska vrijdag lekker kon thuisblijven en wat bekomen van haar avonturen. De eerste dag had ze nog wel wat pijn, maar daarna viel het reuze mee. Deze week gaat ze weer naar school en geniet van de aandacht. Er is zelfs een speciale juf aangesteld die de hele dag enkel verantwoordelijk is voor Siska.
Hopelijk was dit het laatste bezoek aan de spoedgevallen hier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten