Vrijdag na school en werk zijn we holderdebolder vertrokken op weg naar Belgie. Na een race tegen de klok (en vooral veel van die vervelende Engelse auto's die in de weg stonden) zijn we net op tijd op de trein gereden. Het is een aanrader om net te laat te komen als je het risico wil nemen: je kan heel vlot naar de trein rijden, mag iedereen voorsteken, moet nergens wachten, paspoorten worden zelfs niet opengedaan en je mag in het stuk van de vrachtwagens (veel meer plaats!) gaan staan omdat de rest al vol staat. Wij hebben echter beslist om volgende keer toch maar iets vroeger te vertrekken, want het adrenalineniveau in de auto was iets te hoog. We wachten nog af of we ergens een boete op de kop getikt hebben... Rond half een 's nachts zijn we in Schoten aangekomen waar we vrij snel onze bedden zijn ingedoken.
Het ontbijt zaterdagmorgen/middag was een feest. Verbazingwekkend hoeveel verschillende belegjes er op 1 pistolet kunnen als je ze allemaal eens wil proberen. Siska en Sam zaten ook te glunderen toen ze de doos chocoladevlokken ontdekten! Na het ontbijt is Wim even gaan kijken hoe ons huis in Schiplaken erbij staat. De tuinman is goed bezig en Boziena, de kuisvrouw, komt nog af en toe om voor ons huis te zorgen, dus alles was ok. Hij is dan nog even op bezoek gegaan bij Veronique en Klaus, de mama en papa van Robin, die ook wat mee op ons huis passen, om even dag te gaan zeggen. Intussen ben ik met oma Marleen en de kindjes op zoek gegaan naar sandalen voor allebei. Een uurtje later zijn we nog even snel langs de bomma gepasseerd om dan weer naar huis te gaan, want er kwam bezoek. Tante Ingrid was speciaal van Brussel naar Schoten gereden om ons nog eens te zien (en haar bestellingen op te pikken die in Engeland geleverd waren). Ze had lekker taart bij en we hebben met zijn allen lekker genoten van het zonnetje in de tuin.
Daarna was het eindelijk zover, we gingen kijken naar de nieuwste aanwinst in de familie: Will. Jan en Wine waren rond drie uur gelost uit het ziekenhuis en eens ze wat gesettled waren thuis, waren wij welkom om de rust wat te komen verstoren. Toen we aankwamen had Will net lekker gegeten en lag hij te slapen in de armen van papa Jan. Het is een schat van een ventje (Will he) en hij is de hele tijd heel flink geweest toen hij verhuisde van de ene arm naar de andere. Siska en Sam waren allebei heel lief en rustig zolang ze Will vasthadden, maar na een uurtje werd het toch wat te druk (ze waren nogal moe) en zijn we maar vertrokken (nadat Siska nog even proffessioneel Wine en Jan's nieuwe zetel had gedecoreerd met een balpen die we even uit het oog verloren hadden, sorry daarvoor!). Die avond zijn we allemaal vroeg gaan slapen, het was nodig!
Zondagvoormiddag hebben we nog lekker wat gerelaxed en gesmuld van alle lekkers! Om 13u hadden we weer afspraak met Will. Ook BoBoB en Bonnie (de nieuwe alliassen van Bob en Tilly, de ouders van Jan) kwamen nog eens kijken naar hun kersverse (en eerste!) kleinzoon. Will is echt een schatje, hij is een heel wakker ventje dat dikwijls aan het rondkijken is. Hij is vrij rustig (of toch als wij op bezoek zijn) en laat zich alleen horen als het etenstijd is. We hebben Will nog eens uitgebreid fijngeknuffeld (we moeten zorgen dat hij zich ons nog herinnerd tot begin augustus!) en dan moesten we jammer genoeg alweer naar huis vertrekken. Na nog een korte tussenstop in Izegem zijn we deze keer ruim op tijd aangekomen aan de trein. Daardoor hebben we redelijk lang moeten aanschuiven aan allerlei controles, maar het was toch aangenamer dan op de heenweg. Iets minder aangenaam was het toen we op de M26 (verbinding met de ring rond Londen) ineens stilstonden en daar meer dan een uur staan wachten hebben tot er weer beweging in het verkeer kwam. Blijkbaar was er een ongeval gebeurd waardoor de volledige autosnelweg werd afgesloten. Iedereen was vrolijk tussen de auto's aan het rondwandelen. Rond 23u (middernacht Belgische tijd) zijn we dan toch thuis geraakt. Vanmorgen was iedereen een beetje groggy en grumpy, maar Will was de trip toch helemaal waard!
Het was soms wel vreemd om weer in Belgie te zijn. Met onze Engelse auto aan de verkeerde kant van de weg rijden, in winkels rondlopen waar iedereen je begrijpt, veel van je familie terug zien op hele korte tijd... en dan weer terug naar Engeland net als je een beetje gewend bent aan alles. Gelukkig voelde het wel echt als thuiskomen toen we "ons" huisje weer zagen verschijnen aan het einde van onze straat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten