Romsey Show: where town and country meet

Ondertussen zijn we hier met zijn allen de dagelijkse routine terug gewoon: Sam en Siska naar school en wij volledige weken gaan werken.

Sam doet het super op school: hij heeft al meer sterren verdiend dan zijn vriendje Spencer, vliegt door zijn 'huiswerk' en blijft de extra lesjes van de Wereldschool super vinden. Hij moest deze week naar de directrice, miss Donelly. In Belgie hou je dan je hart vast, want meestal betekent het niet veel goeds als je kind naar de directeur moest. Hier was het echter om te gaan tonen hoe mooi hij zijn letters geschreven had. Het toont aan hoezeer de hele cultuur van de school is opgebouwd rond aanmoedigen, goed gedrag in de verf zetten en belonen (met sterren in de agenda :) ).

Siskaatje blijft Siskaatje... iedere juf van de Nursery draait ze rond haar vinger. Onlangs lagen ze met alle juffen in een deuk: Siskaatje was als een drill-sergeant aan het rond marcheren in de Nursery terwijl ze alle andere kindjes commandeerde en zei wat ze moesten doen. Ze hebben een serie foto's gemaakt om de getallen aan te leren met op elke foto telkens een kindje meer. Om een of andere reden past Siska bij het getalletje 1 ('Yeah dad, she really is our number 1!'), dus Siska staat op elf fotos... Hoe ze daar in geslaagd zijn... (de juf zei iets van superglue!)

Bij mij op het werk zijn we in de drukste 2 maanden van het jaar: wij verdelen 'giftsets' - geschenkverpakkingen met een parfum en wat gratis extra's (douchegel, aftershave balm, ...) die in de Kerstperiode als zoete broodjes over te toonbank vliegen. De winkels slagen die echter nu al in om ze op tijd door hun logistieke keten te krijgen en om op tijd op het schap te liggen voor de Kerstshopgoudkoorts. Nog een maandje doorbijten, dan wordt het hopelijk wat beter.

Sara zit nog altijd met weinig werk. Zo weinig dat ze intern in het bedrijf opgepikt is en vanaf maandag in het kantoor in Reading mag gaan werken. Dat is het grootste kantoor van Jacobs hier in Engeland, dus zeker een interessante ervaring, maar jammergenoeg wel een halfuur verder rijden dan Portsmouth.

Vorig weekend zijn we naar de Romsey Show geweest. De slogan 'where town and country meet' kon moeilijk beter gekozen zijn. Romsey show is een combinatie van kermis, veemarkt en - show, jumping en showrijden doorspekt met allemaal standjes van iedere lokale zelfstandige, garagist, prive-school, boer, ... die iets aan te prijzen heeft. De show bestaat al sinds 1842 en wordt georganiseerd op het domein Broadlands. Normaalgezien geraak je niet op dat landgoed aan de rand van Romsey, maar 1 keer per jaar gooien ze de deuren open voor meer dan 25000 bezoekers. Het was een interessante ervaring en een event dat we nog nooit meegemaakt hadden in Belgie. Het was de uitgebreide mix van oud en jong, stadsmensen en plattelandsbewoners met alle lagen van de bevolking: de 'upper class' volledig uitgedost in bolhoed, tweed jasje en jachtbroek en -botten, jonge ouders uit de 'middle class' en 'working class'. De school van de kids stond er met een standje met face painting en onderweg zijn we echt feeen tegengekomen!

Zopas zijn we thuisgekomen van het eerste verjaardagsfeestje van dit schooljaar. Jasmine was zo lief geweest om ook Siska uit te nodigen.
We hadden de tip gekregen van een mama van Sam's klas dat 'het huis zeker de moeite was'. Toch viel onze mond lichtelijk open: een paar Landrovers, een Porsche en 2 Audi Q7's op de oprit van het 'kleine optrekje' waren gewoon een voorsmaakje. De keuken was de grootte van onze hele benedenverdieping, de tuin had een 'summer house' en jacuzzi verzonken in een houten terras groter dan onze hele tuin hier in Engeland. Het summerhouse was  omgetoverd in prinsessekasteel met inbegrepen ingehuurd entertainment team dat de kids tweeeneenhalf uur bezig gehouden heeft met dansen, spelletjes, goocheltruukjes en cake+chips+ijs+bokes. Het was interessant om eens binnen te kunnen piepen bij de ouders van de kindjes van Sam zijn klas (die de school wel zelf kunnen betalen :))

De voordelen van 'tapis plein'

Siska is vlak voor we verhuisd zijn een paar keer van de trap getotterd. Sindsdien wou ze voor een lange tijd niet van de trap zonder dat iemand haar handje vasthield.
Dankzij de tapis plein die ze hier in Engeland echt OVERAL gebruiken, vindt ze het ondertussen al weer meer dan OK om alleen van de trap te komen... op haar manier!

De eerste schooldag

Een paar dagen later dan in Belgie was het voor Sam en Siska vandaag ook zo ver. Het nieuwe schooljaar begon. Siska zit vanaf nu in de grote klas van Nursery en ze is er trots op. Sam was iets zenuwachtiger dan zijn kleine zus, maar hij begon vandaag dan ook in year 1, het Engelse equivalent van het eerste leerjaar. Hij draagt vanaf nu ook het uniform van de lagere school, compleet met hemd, das en jasje. Ik keek nog eens naar de foto's die ik drie jaar geleden genomen heb toen hij naar het eerste kleuterklasje in Belgie ging en het contrast was nogal groot!
Gelukkig amuseren ze zich enorm op school en de eerste dag was voor allebei weer een positieve ervaring.

  eerste kleuterklas                           tweede kleuterklas                        Siska's eerste schooldag

Paultons Park / Peppa Pig World

We hebben lang gewacht, maar gisteren zijn we dan toch gezwicht: we zijn naar Paultons Park geweest. Het was de laatste dag van de vakantie en we wilden er iets speciaals van maken. Dan is Paultons Park met het wereldbekende (of dan toch in Engeland heel bekende) Peppa Pig land een ideale plek.

Paultons Park is een pretpark exact 9 minuten rijden vanaf de parking tot aan ons huis, vlakbij dus. We zijn er netjes om 10u aangekomen en waren bij de eersten in het park.

Sam en Siska wilden natuurlijk eerst naar Peppa Pig Land. Peppa Pig is een tekenfilm met Peppa , een varkensequivalent van een kleutermeisje, in de hoofdrol. Voor de rest spelen ook Mommy en Daddy Pig mee en natuurlijk kleine broer George Pig. Peppa beleeft allerlei avonturen en is vooral gek op het springen in modderpoelen (muddy puddles). In het park is de wereld van Peppa nagebouwd en klinken de hele tijd liedjes van Peppa uit de boxen. Daardoor heb je het gevoel dat je de hele tijd in een tekenfilm rondloopt. Zeer leuk voor kindjes, geen hele dag vol te houden voor ons.

Na een aantal attracties, een bezoekje aan het huis van Peppa en een meet&greet met Peppa en Georges, was het tijd voor de topattractie van de dag, de “muddy puddles”! Voorzienig als ik ben had ik een reserveoutfit en hun laarzen in de buggy gegooid, maar blijkbaar zijn ze in het park iets wasmachinevriendelijker dan ik dacht en hadden ze er gewoon een grote waterspeeltuin van gemaakt. Even leuk voor de kindjes, een pak aangenamer voor papa en mama. Siska en Sam hebben er gespeeld tot ze verkleumd waren en dan hebben we ze overtuigd om toch ook de rest van het park te gaan verkennen.

Sam en Siska hebben alletwee hun grenzen nog verlegd de rest van de dag. Siska is mee geweest op een reuze glijbaan en een kleine railway. Sam is mee geweest op de boomstammetjes en was er gek op. Hij is zelfs alleen op een kleine railway geweest. We hebben de dag afgesloten met een ijsje en een bezoek aan de tweede waterspeeltuin, deze nog veel groter en leuker dan de eerste.

Het park is echt de moeite (en het geld) waard, zelf met kleine kinderen. We waren eerst wat bang dat Sam en vooral Siska nog wat te klein waren voor het park, maar Sam mocht bijna overal op en ook Siska mocht samen met ons op de meeste attracties. Er waren niet alleen attracties voor haar leeftijd in Peppa Pig land, maar ook een aantal verspreid over de rest van het park. Naast de boomstammetjes stond zelfs een versie speciaal voor de kleintjes met een minihellinkje en bootjes in de vorm van zeeleeuwen. Zo kon iedereen op een attractie op zijn/haar maat. Naast de attracties was er ook een stuk met vogels en een Dinoland waar je beelden van dino’s kon bewonderen. Daar was het een pak rustiger en dat was wel een leuke afwisseling.

Het was een hele leuke dag en een super afsluiter van de vakantie. Morgen beginnen we aan het nieuwe schooljaar. Sam gaat naar year 1, het eerste leerjaar, en Siska gaat over naar de grote Nursery wat bij ons overeenkomt met de tweede kleuterklas. Wij mogen natuurlijk na een zalige week vakantie weer gaan werken.

Londen II

Sam was al een tijdje bezig dat hij eens wil bekijken welke toren de grootste is, de Big Ben of de Eifeltoren. De eerste is voor ons net iets dichter bij, dus besloten we om alvast Londen nog eens te gaan bezoeken zodat hij de Big Ben eens kan bekijken.

We besloten om deze keer de echte toeristische dingen te gaan bekijken: Buckingham Palace, Trafalgar Square, the Big Ben en de Tower en Tower Bridge. Omdat Londen met de auto niet echt een aanrader is, parkeren we onze auto in Wimbledon (veel parking beschikbaar als er geen tennis is) en gaan van daar met de Underground verder.

De eerste halte was Buckingham Palace. De wisseling van de wacht hebben we gemist dankzij een wegomlegging in Wimbledon, maar Sam was toch zeer onder de indruk van het paleis (vooral de poorten met veel goud). Ook de wachters met hun gekke mutsen vond hij best wel leuk. Siska was vooral onder de indruk dat daar een echte koningin woonde, net zoals in de kastelen van haar sprookjesboek. Rond Buckingham Palace ligt het St James park waar we onze picnic hebben opgegeten. Het park zelf is niet zo indrukwekkend en het is er vrij druk.

Vanuit dit park zijn we naar Trafalgar Square gewandeld, waar vooral de fonteinen en de vier grote leeuwen succes hadden. Daarna zijn we via parken langs de Thames naar de Big Ben gewandeld. Sam was heel blij dat hij hem nu gezien had. Vandaar zijn we met de boot naar de Tower Bridge gevaren en dan langs de Tower naar de metro gewandeld. Met de metro zijn we dan naar het Kensington Park gesjeesd. In de noordwesthoek daarvan hebben ze een grote speeltuin gebouwd als herdenking aan Diana. Hoewel je moest aanschuiven en er vrij veel volk was, was het toch zeker de moeite. In het midden van de speeltuin stond een groot piratenschip midden in een grote zandbak. Daarrond waren verschillende andere kleinere hoeken gebouwd voor verschillende leeftijden. Het leukste was de “sensory trail”: verschillende manieren om muziek te maken en andere speciale dingen te beleven. Toen de kindjes moegespeeld waren hebben we de metro terug naar Wimbledon genomen en daar op het terras nog iets gegeten voor we met twee uitgeputte kindjes weer naar huis reden.

De laatste bezoekers van de zomer

De laatste bezoekers van de zomer zijn vertrokken en ons huis heeft het overleefd!

Nico en Katrijn hebben van het lange weekend in augustus gebruik gemaakt om Merel, Aster en Iben eens over het kanaal te rijden en bij ons te laten logeren. Vrijdag zijn ze met Sam, Siska en Wim Longdown ActivityFarm gaan onveilig maken. Handig zo van die bezoekers die de blog lezen en al gekozen hebben wat ze willen gaan doen! Zaterdag zijn we naar Lepe Country Park gereden en zijn we met z’n allen lekker uitgewaaid en uitgeregend. Zondag moesten ze jammer genoeg alweer vertrekken, maar eerst zijn we nog gaan wandelen rond Rufus’ Stone en daarna gaan eten in de “Sir Walter Tyrell” er vlakbij.

 

    

Een weekje later kwamen oma Marleen, tante Wine, nonkel Jan en “kleine baby Will” (ik hoop dat Sam en Siska op tijd overschakelen op Will, liefst voordat hij begint te puberen) bij ons logeren. Maandag hebben we de wandeling aan Rufus' Stone nog eens overgedaan. Dinsdag zijn we naar het strand geweest. We hebben even moeten zoeken naar een goed plekje, want we waren niet de enigen die van het goede weer wilden genieten. Sam en Siska vonden het strand super en waren alleen met een ijsje weer naar huis te lokken. Ook Will vond het best leuk op het strand, hij heeft de hele tijd flink gespeeld.

Woensdag trokken Jan en Wine een dagje naar Londen en moest Wim gaan werken. Oma en ik hebben er dan een lekker relaxed dagje van gemaakt met Will, Sam en Siska. Donderdag zijn we nog wat op verkenning geweest in Romsey en vrijdag moesten ze alweer naar huis. Het was super om Will eens lekker te vertroetelen en de hele familie eens lang bij elkaar te hebben. Het afscheid was voor ons dan ook iets lastiger dan normaal, maar dat was het dubbel en dik waard.

Lepe Country Park

Wat doe je als je 5 energieke kinderen in huis hebt en het huis een beetje te klein begint te lijken? Een stevige wandeling gaan maken en eens lekker uitwaaien was onze oplossing. Zaterdag zijn we met Nico, Katrijn, Merel, Aster en Iben het Lepe Country Park gaan verkennen.

Dit park ligt ongeveer een half uurtje recht naar het zuiden vanaf West Wellow. Het ligt aan de zee en het strand vormt de zuidrand van het park. Het is enerzijds bekend om het mooie uitzicht dat je er hebt op de Solent (stuk zee tussen het vasteland en het Isle of Wight) en het Isle of Wight. Anderzijds zijn er ook veel overblijfselen van WII te vinden aangezien het een vertrekpunt was van troepen voor D-Day.

We zijn eerst een stukje gaan wandelen in het natuurgebied met leuke houten paden. Om de kindjes gemotiveerd te houden voor de wandeling, hebben ze daar langs het pad een aantal paaltjes met gravures van dieren en planten uit het park gezet. Als je daarop een papier legt en dan met een wasco of vet kleurpotlood kleurt, verschijnt de afbeelding op je papier. Zoals ik verwacht had vonden ze het allemaal super. Alleen gaat de wandeling wel heel traag als er om de vijf minuten zo’n paaltje staat en het gemakkelijk 10 minuten duurt voor elk kind een afbeelding op zijn of haar papier heeft staan. Een aanrader dus, maar niet wanneer je met veel kinderen op stap bent of wanneer je haast hebt. Normaal gezien duurt deze wandeling niet langer dan een klein uurtje. Er is ook nog een langere wandeling van een tweetal uur die oa langs de vuurtoren gaat.

Na de wandeling trokken we naar de speeltuin om daar te gaan picnicken. De speeltuin heeft voor alle leeftijden wel wat en een uitgebreid klauterparcours voor de iets avontuurlijkere kinderen. Vanuit de speeltuin kan je van de klif naar beneden naar het strand. Verder kan je in het park ook een BBQ zone huren als je vooraf boekt en er is ook een café met WC’s.

71 keer afscheid nemen...

oma Anny-opa Daniel-Ingrid-Victor-Amelie-Mathiz-Kurt-Evelien-Katrijn-Merel-Aster-Iben-Pol-Nico-Angela-Victoria-Lucas-Jeroen-Stef-Elena-Kjellen-opa Wally-oma Marleen-Amelia-Andres-Danielle-Sander-Nathalie-zusjevanSander-Kobe-Tibe-Bo-Elke-Maxime-Alexis-Willy-Jenny-Klaas+constructieploeg-Jan-Wine-Will-Bob-Tilly-onshuisje-Stef-Marina-Walter-Chris-Theo-bomma-Sigrid-Serge-Elien-Milan-Elke-Tom-Thibo-Elena-Laure-Wout-Anke-Senne-Boj-Karolien-Roel-Quint-Otis-Klaus-Veronique-Robin-Victor ... op 1 week tijd. Ons bezoekje aan Belgie was behoorlijk intens!

We gingen een weekje relaxen in Belgie en van de gelegenheid gebruik maken om een paar mensen terug te zien. We hadden onszelf beter moeten kennen...

Vrijdagnacht zijn we aangekomen op onze eerste logeerplek in Izegem. Na een dagje relaxen en een dagje verjaardagsfeesten, hebben we onze auto voor de eerste keer terug ingeladen om af te zakken naar de Brusselse B&B Warmoes voor een BBQ tot in de late uurtjes. Dinsdag terug alles in de auto om met een ommetje langs opa Wally in Schoten te belanden in "hotel mama". Woensdagnamiddag hadden we een date in de indoorspeeltuin met een paar van Sam's oude klasgenootjes. Sam was heel blij dat hij ze terug zou zien, maar op de heenweg was hij plots heel stilletjes. Hij was namelijk bang dat ze hem niet meer wilden terug zien. Dit was natuurlijk geen enkel probleem en een half uurtje later waren ze allemaal aan het ravotten in de speeltuin alsof Sam nooit weggeweest was. Op de weg terug naar huis was Sam heel verdrietig, tot we hem verzekerden dat hij iedereen nog wel eens terug zou zien. 's Avonds lekker getafeld bij Willy en Jenny Huisentruyt. Donderdag zijn we eens gaan kijken op de werf die ik heb achtergelaten in Belgie. Het was de moeite om alles te zien, het grootste deel was af en zelfs Wim (door de constructiemannen netjes in werfkledij gehesen voor zijn eerste keer op een werf) vond het de moeite. 's Avonds werden we door Wine, Jan en oma Marleen voor onze verjaardag verrast met een etentje met optreden terwijl zij babysitten. Vrijdagnamiddag/avond gingen we voor de derde keer Siska's verjaardag vieren (deze keer in Schoten) en hebben we nog een keer lekker gegeten. Zaterdag was het het DeBruyn familiefeest. Zondag zijn we met een ommetje langs de vakantiegangers van de familie Stahlberg in Marie Siska aan de kust, terug naar huis gereden.

Deze morgen toen ik wakker werd en zag dat ik weer in Engeland was, was mijn eerste gedachte: "Waarom gaat die wekker nu? Ik ben in het buitenland = op vakantie." Jammer genoeg drong het snel door dat we wel degelijk moesten opstaan want dat we weer in het echte leven beland waren en het werk op ons stond te wachten.

Het was ontzettend leuk om iedereen terug te zien, maar door het steeds weer afscheid nemen van iedereen soms ook wel lastig, vooral voor onze kleine Sammeman. Voor degenen die we gemist hebben, met kerst komen we nog eens terug op vakantie!