National Trust vs English Heritage

Waarschijnlijk was het al wel opgevallen: we hangen hier in Engeland al wel eens de toerist uit. Dat is een van de voordelen van wonen in een ander land, je kan de toerist uithangen zonder ver te moeten rijden. Op onze uitstappen hebben we al een paar keer sites van English Heritage en National Trust bezocht. Dat zijn allebei organisaties die zich bezighouden met het beschermen en uitbaten van het historisch erfgoed. Ze krijgen beiden subsidies van de overheid, maar halen ook een deel van hun inkomsten uit lidgeld en inkom voor de verschillende sites. National Trust houd zich iets meer uitgesproken bezig met landhuizen, tuinen en parken en paleizen. Bij English Heritage vind je meer kastelen en ruines, al vind je er ook andere zaken. Als je besluit om lid te worden, mag je overal gratis binnen en kan je deelnemen aan allerlei activiteiten op de historische sites.

Vorig jaar zijn we voor het eerst naar Mottisfont geweest, een site van National Trust. Omdat we van plan waren om nog een paar keer terug te gaan en we toch al van plan waren om lid te worden van een van de twee organisaties, hebben we dat daar ter plekke meteen gedaan. Het is een vrij traditioneel landgoed met een groot landhuis dat zo'n 800 jaar oud is. Het begon als een klooster, maar werd rond 1535 ontmanteld en sindsdien bewoond door verschillende families. Al deze bewoners hebben hun sporen achtergelaten. Op de terreinen van het landgoed zijn wandelpaden aangelegd langs riviertjes en velden. Je kan er een kamp bouwen, schommelen in de bomen en verschillende kunstwerken bewonderen die in de tuinen verborgen zijn. Door het jaar heen zijn er verschillende thematentoonstellingen en zoektochten voor de kinderen. Binnen in de gebouwen kan je de oude kamers met hun traditionele schilderijen bewonderen. Bovendien worden er ook elk jaar verschillende tentoonstellingen gehouden met moderne kunst. Zo is er altijd wel iets nieuws te zien en te doen en kunnen we de kindjes stiekem laten meegenieten van wat kunst en cultuur. In mei waren we ook al naar The Needles geweest, een andere site van National Trust.

Vorige week bij ons bezoek aan Stonehenge zijn we dan lid geworden van English Heritage aangezien de inkom daar voor de hele familie al de helft was van het lidgeld voor een jaar. Stonehenge is een zeer bekende site, maar veel Engelsen hadden ons afgeraden om er heen te gaan. Het zou niet echt indrukwekkend zijn, je kon er niet echt dichtbij komen en het lag tussen twee zeer drukke wegen. Desondanks vonden we toch dat we er moeilijk op een half uurtje vandaan konden wonen en terug naar Belgie vertrekken zonder er ooit geweest te zijn. Tegen alle goede raad van de Engelsen zijn we op een zonnige zaterdagmorgen dan toch vertrokken. We zijn er inderdaad vlak langsgereden op weg er naar toe, maar de andere drukke weg die vlak naast Stonehenge lag, is intussen afgesloten net als de oude toegang en parking vlak naast de site. Op een drietal kilometer van de site zelf is een gloednieuw bezoekerscentrum gebouwd met een begeleidende tentoonstelling, grote parkings, restaurant, de verplichte souvenirwinkel en een treintje dat op en neer pendelt tussen de site zelf en al de noodzakelijke toeristenvoorzieningen. Zo lijkt de site rond de stenen nu redelijk afgelegen en rustig (als je de weg ernaast negeert) en kan je er op je gemak (volgens een vastgelegde route) rondwandelen. Meestal word je inderdaad op een veilige afstand gehouden, maar op 1 locatie kom je toch redelijk dichtbij, waardoor je toch behoorlijk onder de indruk raakt van de gigantische constructie en je afvraagt hoe ze dat toch klaargespeeld hebben in een tijd waar ze nog niet eens voorzien waren van metalen werktuigen en kranen.