Maandagochtend zijn we een beetje onwennig aan onze ochtend begonnen in ons vakantiehuisje. Zondagnamiddag leek het nog alsof we er op vakantie waren, maar nu moesten we flink doordoen om op tijd op school te geraken. Van school zijn we snel naar het huis in Wellow gesjeesd, want de verhuizers waren al onderweg. Om negen uur stonden ze voor de deur met een voor ons iets te kleine bestelwagen. Gelukkig was die alleen maar om al het inpakmateriaal in te vervoeren en bleek de echte vrachtwagen wel wat groter te zijn. Na een korte rondleiding ("dit moet wel mee, dit mag niet ingepakt en moet niet mee",....) zijn ze er ingevlogen en enkele uren later was ons huis weer veranderd in een opslagplaats voor dozen. Dinsdag kwam er nog een extra verhuizer (inclusief grote vrachtwagen) en waren ze tegen de late namiddag al dozen in de vrachtwagen aan het laden. Dinsdagavond zijn Wim en ik nog een laatste keer gaan eten in ons favoriete plekje "The tree tuns" in Romsey.
Woensdag kwamen de mannen de laatste dingen inpakken en hebben ze in de gietende regen de laatste dozen in de vrachtwagen gemikt. Ze waren netjes op tijd klaar zodat Wim en ik tegen twee uur naar de school konden gaan voor de Celebration Day. Dit is een evenement waar alle jaren een klein optreden geven afgewisseld met de prijsuitreikingen van de formprizes (prijs voor 1 meisje en 1 jongen van elke klas) en de prijzen voor verschillende vakken, sportwedstrijden en de meest begeerde van allemaal: de house trofee. Siska mocht het podium op voor de form prize van reception (derde kleuterklas) en was er even verbaasd en trots over als wij :-) ! Sam en zijn klas waren dan aan de beurt met een gedichtje over enkele juffen dat waarschijnlijk meer dubbele bodem bevatte dan wij weten en een liedje. Een beetje later was het de beurt aan Siska's klas. Daarna bleven ze met de klas op het podium zitten terwijl er wat muziek begon te spelen. Even later begonnen de kinderen van het zesde leerjaar te zingen, afgelost door de leerkrachten. Voor het refrein sprongen dan ineens alle kinderen en leerkrachten recht om samen de rest van een zelfgeschreven schoollied te zingen en dansen met de hele school, behoorlijk indrukwekkend! Na de celebration mochten we de klassen gaan bewonderen waar de mooiste kunstwerken van het jaar uitgestald stonden.
Donderdag was het superkuisdag! De hele dag hebben we doorgewerkt om ons huis superproper te boenen en zoveel mogelijk te doen lijken op de gedetailleerde plaatsbeschrijving die we twee jaar geleden gekregen hebben.
 |
| Ms Hardy & Ms Alford (reception) |
Vrijdagochtend zijn we voor de laatste keer naar school gereden. Na een fotosessie met Ms Donnely, de directrice van de school hebben we onze flinkerds achtergelaten voor een half dagje school. Om tien uur kwam de dame langs het huis voor een nieuwe plaatsbeschrijving die vergeleken zou worden met de oorspronkelijke beschrijving om ons nog een stukje van onze waarborg afhandig te maken. Om half twaalf hebben we dan onze laatste spullen in de auto geladen en de laatste keer de deur van ons huis achter ons dichtgetrokken. We zijn nog snel binnengesprongen in de winkel om een flesje wijn voor elke juf te kopen en dan terug naar school gegaan om Siska en Sam op te pikken. Iedereen werd nog eens uitgebreid fijngeknuffeld en een paar tranen werden verbeten door de kindjes en de juffen (en zelfs ik).
 |
| Ms Chandler, Ms Fletcher & Ms Carr (year 2) |
 |
| Ms Adams (year 1) |
In de namiddag waren we uitgenodigd op de klaspicnic van reception waar we allemaal een beetje konden bekomen. Het was zalig weer en Sam en Siska waren niet uit de jacuzzi uit te krijgen! Wim is dan maar alvast de huurauto's gaan terugbrengen en 's avonds zijn we met z'n vieren voor de laatste keer nog eens gaan pubben. Daarna hebben we snel al onze spullen gepakt en in de auto geladen en zijn we allemaal vroeg gaan slapen, want de volgende morgen moesten we op tijd vertrekken.
Zaterdag gingen we oorspronkelijk op ons gemakje in de voormiddag kunnen vertrekken om de overzet in Dover te nemen om twee uur. Omdat er een paar lieve mensen in Calais niet echt tevreden waren met de maatschappij waar onze overzet voor vaart, was het in Dover verkeersgewijs een gigantische nachtmerrie en hadden alle overzetten uren vertraging. Om echt 100% zeker te zijn dat we terug op het vasteland zouden geraken op zaterdag hadden we eerder in de week al een backupticket geboekt voor de overzet vanuit New Haven naar Dieppe. Na een snelle blik op het internet op vrijdagavond hebben we zonder veel twijfel besloten dat backupticket te gebruiken. Het belangrijkste nadeel hieraan was dat we om 8u in New Haven moesten staan en dus om kwart voor vijf uit ons bed gewekkerd werden. Sam en Siska waren hier ook niet echt vrolijk over, maar gelukkig ging alles heel vlot en een paar uurtjes later zaten we relaxed op de overzet naar Frankrijk. Toen we weg voeren uit de haven was het toch wel even een vreemd gevoel om te beseffen dat we vertrokken om niet snel meer terug te keren...
 |
| Dan, Gautier & Sam |
 |
| Siska bij Riele (mama van Dan) |
Maandagochtend zijn we een beetje onwennig aan onze ochtend begonnen in ons vakantiehuisje. Zondagnamiddag leek het nog alsof we er op vakantie waren, maar nu moesten we flink doordoen om op tijd op school te geraken. Van school zijn we snel naar het huis in Wellow gesjeesd, want de verhuizers waren al onderweg. Om negen uur stonden ze voor de deur met een voor ons iets te kleine bestelwagen. Gelukkig was die alleen maar om al het inpakmateriaal in te vervoeren en bleek de echte vrachtwagen wel wat groter te zijn. Na een korte rondleiding ("dit moet wel mee, dit mag niet ingepakt en moet niet mee",....) zijn ze er ingevlogen en enkele uren later was ons huis weer veranderd in een opslagplaats voor dozen. Dinsdag kwam er nog een extra verhuizer (inclusief grote vrachtwagen) en waren ze tegen de late namiddag al dozen in de vrachtwagen aan het laden. Dinsdagavond zijn Wim en ik nog een laatste keer gaan eten in ons favoriete plekje "The tree tuns" in Romsey.
Woensdag kwamen de mannen de laatste dingen inpakken en hebben ze in de gietende regen de laatste dozen in de vrachtwagen gemikt. Ze waren netjes op tijd klaar zodat Wim en ik tegen twee uur naar de school konden gaan voor de Celebration Day. Dit is een evenement waar alle jaren een klein optreden geven afgewisseld met de prijsuitreikingen van de formprizes (prijs voor 1 meisje en 1 jongen van elke klas) en de prijzen voor verschillende vakken, sportwedstrijden en de meest begeerde van allemaal: de house trofee. Siska mocht het podium op voor de form prize van reception (derde kleuterklas) en was er even verbaasd en trots over als wij :-) ! Sam en zijn klas waren dan aan de beurt met een gedichtje over enkele juffen dat waarschijnlijk meer dubbele bodem bevatte dan wij weten en een liedje. Een beetje later was het de beurt aan Siska's klas. Daarna bleven ze met de klas op het podium zitten terwijl er wat muziek begon te spelen. Even later begonnen de kinderen van het zesde leerjaar te zingen, afgelost door de leerkrachten. Voor het refrein sprongen dan ineens alle kinderen en leerkrachten recht om samen de rest van een zelfgeschreven schoollied te zingen en dansen met de hele school, behoorlijk indrukwekkend! Na de celebration mochten we de klassen gaan bewonderen waar de mooiste kunstwerken van het jaar uitgestald stonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten