Na een korte rit vanuit Londen (het is maar een uurtje vanaf de luchthaven naar Southampton) aangekomen in het hotel, ingecheckt en onze spullen afgezet op de kamer. Om half een werden we opgepikt door onze "destination service provider" Mark. Hij gaat ons helpen met het vinden van een huis, een school en alle andere dingen die we nodig hebben. Mark is een vijftiger die ooit gewerkt heeft voor grote bedrijven zoals GE, zelf de wereld heeft afgereisd voor zijn job en nu een carriere-switch heeft gemaakt om expats te helpen settelen in de UK.
Na een kort kennismakingsgesprek vertrokken we naar ons eerste schoolbezoek: Sherbourne house school. Toen we de oprit op reden was het direct duidelijk dat de scholen die we zullen bezoeken net iets anders zijn dan Sam's huidige school. De school is gestart met grote villa/klein kasteeltje waarin nu nog steeds een aantal klassen zitten. Daarrond liggen een aantal grote grasvelden en stukjes bos waar ze nog een aantal gebouwen hebben bijgezet. Voor ons leek de school gigantisch ruim, maar de "deputy school head" bleef zich maar verontschuldigen dat de ruimte die ze hadden zeer beperkt was. Later bij het bezoek van de andere scholen begrepen we waarom... . De school liet een heel positieve indruk na op ons. Een heel leuke familiale sfeer, kleine groepjes in de klassen, veel leerkrachten in verhouding tot de leerlingen, iedereen was veel buiten,... . Wel ongelooflijk was het niveau waarop Sam's leeftijdgenoten al bezig waren met lezen en schrijven. Een vijfjarige leert daar al "zinnen" lezen en schrijven, dus Sam heeft op dat vlak wel wat in te halen. Op alle andere vlakken leek het vrij gelijkaardig aan bij ons, alleen hebben ze ongeveer dubbel zoveel leerkrachten als in het Belgische onderwijs. Met een positief gevoel verlieten we deze school, op dat vlak kon het alleen maar beter worden.
Dan begon het moeilijkere deel van onze trip, het house hunten. Vooraf wisten we al dat het budget dat we toebedeeld hadden gekregen, zeer beperkt was voor de Engelse huizenmarkt rond Southampton en dat in het algemeen de huizen in het zuiden van de UK een pak kleiner zijn dan wat wij gewoon zijn. Na ons eerste huisbezoek beseften we pas echt hoe moeilijk het zou worden.
De drie huizen die we bezochten hadden allemaal een ontzettend kleine leefruimte waar je mits wat puzzelen net een tafel voor 6 en een zetel kon zetten, veel meer plaats was er niet. De slaapkamers - zelfs de 'master bedroom' - waren allemaal kleiner dan onze kleinste slaapkamer in Belgie.
Na een kort kennismakingsgesprek vertrokken we naar ons eerste schoolbezoek: Sherbourne house school. Toen we de oprit op reden was het direct duidelijk dat de scholen die we zullen bezoeken net iets anders zijn dan Sam's huidige school. De school is gestart met grote villa/klein kasteeltje waarin nu nog steeds een aantal klassen zitten. Daarrond liggen een aantal grote grasvelden en stukjes bos waar ze nog een aantal gebouwen hebben bijgezet. Voor ons leek de school gigantisch ruim, maar de "deputy school head" bleef zich maar verontschuldigen dat de ruimte die ze hadden zeer beperkt was. Later bij het bezoek van de andere scholen begrepen we waarom... . De school liet een heel positieve indruk na op ons. Een heel leuke familiale sfeer, kleine groepjes in de klassen, veel leerkrachten in verhouding tot de leerlingen, iedereen was veel buiten,... . Wel ongelooflijk was het niveau waarop Sam's leeftijdgenoten al bezig waren met lezen en schrijven. Een vijfjarige leert daar al "zinnen" lezen en schrijven, dus Sam heeft op dat vlak wel wat in te halen. Op alle andere vlakken leek het vrij gelijkaardig aan bij ons, alleen hebben ze ongeveer dubbel zoveel leerkrachten als in het Belgische onderwijs. Met een positief gevoel verlieten we deze school, op dat vlak kon het alleen maar beter worden.
Dan begon het moeilijkere deel van onze trip, het house hunten. Vooraf wisten we al dat het budget dat we toebedeeld hadden gekregen, zeer beperkt was voor de Engelse huizenmarkt rond Southampton en dat in het algemeen de huizen in het zuiden van de UK een pak kleiner zijn dan wat wij gewoon zijn. Na ons eerste huisbezoek beseften we pas echt hoe moeilijk het zou worden.
De drie huizen die we bezochten hadden allemaal een ontzettend kleine leefruimte waar je mits wat puzzelen net een tafel voor 6 en een zetel kon zetten, veel meer plaats was er niet. De slaapkamers - zelfs de 'master bedroom' - waren allemaal kleiner dan onze kleinste slaapkamer in Belgie.
Morgen meer success!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten