Onze eerste avond in ons nieuwe huis hebben we het rustig gehouden. Eerst met z'n allen pizza gegeten (lekker makkelijk :-) ) en daarna de kindjes in hun bedjes gestopt. Zelf gaan slapen was iets moeilijker want zowel ons bed als dat van oma Marleen lag nog volgestapeld. De verhuismannen pakken inderdaad alles voor je uit, maar stapelen het gewoon ergens op. Daarbij hebben ze een voorkeur voor bedden :-).
Zondag hebben we ons gegooid op het leefbaar maken van de living (ook volgestapeld) en de kinderkamers. Alle speelgoed waar Siska te groot voor is ging netjes in de doos voor het baby'tje van tante Wine. Zij komt binnen twee weekjes langs en kan onze halve inboedel dan meenemen. Net voor de middag zijn we ook nog een blokje rond gaan wandelen in onze nieuwe buurt. Blijkbaar ligt er aan het einde van onze straat een lagere school die er best OK uit zag. Een beetje verder kwamen we nog voorbij de locale voetbalclub en de tennisclub.
Maandag zijn we het kaartje dat Sam voor zijn klasgenootjes had geschreven, gaan wegbrengen naar het postkantoor. Het koppel dat het postkantoortje/krantenwinkeltje uitbaten leken zo weggelopen uit de filmpjes van Wallace en Gromit. Dat gevoel heb ik de laatste dagen nog wel een paar keer gehad, vandaar dat ik Engeland intussen heb omgedoopt naar 'Wallace en Gromit-land". Daarna gingen we een kijkje nemen naar de kindjes hun nieuwe school. Het is hier deze week al paasvakantie, dus er was bijna niemand. Gelukkig hebben de mensen van het secretariaat ons even binnengelaten zodat we de kindjes al eens een blijk konden gunnen op hun nieuwe speelplaats. Deze is (zoals de rest van de school) vrij gigantisch en supergoed uitgerust. Bij de kleuters hebben ze zelfs een betonmolentje :-).
In de namiddag zijn we de IKEA gaan plunderen. We hadden een extra kast nodig in de badkamer en ook kasten voor op onze slaapkamer om onze voorraad boeken weg te werken. Thuis gekomen hebben we nog wat opgerommeld en onze kleren uitgesorteerd (lees: alles wat we niet recent hebben aangedaan weggegooid wegens veel kleinere kleerkasten). We zijn ook nog een proefritje gaan maken met onze potentiele tweedehandsauto's. Wim heeft gekozen voor een Ford S-max, ik heb het een beetje bescheidener gehouden met een Ford Fusion (aka de blokkendoos). De verkoper was een apart figuur. Het leek me een fijne kerel, maar ik had wel wat moeite om zijn typische Engelse humor te volgen. De auto's zijn allebei goedgekeurd en hopelijk kunnen we er vanaf half april de buurt mee onveilig maken.
Dinsdag hebben we onze nieuwe IKEA spullen in elkaar geknutseld en onze slaapkamer en de logeerkamer verder opgeruimd. Aangezien onze afvalontainer stilaan begon te overstromen en de inkom vol lag, besloten we om het lokale "recycling centre" te gaan uittesten. We waren er op onze wandeling gepasseerd en het zag er veelbelovend uit. Jammer genoeg bleken de papier en karton-containers enkel voor tijdschriften en kranten te zijn en kan je er daarbuiten enkel glas en oude kleren kwijt. Op het internet vonden we een adres van een "household waste recycling centre", de grote broer van ons kleine "glasbak met klerencontainer-parkje". Aangezien dat we hier op de geemente nog niet ingeschreven zijn en geen enkel officieel document hebben waarop staat dat we hier effectief wonen, was ik er niet gerust op dat ze ons met onze stampvolle auto niet zouden terugsturen zoals bij de meeste containerparken bij ons. Gelukkig was dat niet het geval en overtrof het containerpark onze verwachtingen: je kan er zo goed als alles kwijt, zonder enige betaling en de mensen van het containerpark helpen je zelfs uitladen en sorteren. Tegen de avond kon je eindelijk in elke kamer komen zonder over de rommel te vallen en hadden we een echt leefbaar huis.
Woensdag was Wim zijn eerste werkdag. Lichtjes zenuwachtig is hij vertrokken, maar het viel precies echt wel goed mee. Oma en ik zijn eerst met sam en Siska op zoek gegaan naar schoolschoenen (effen zwarte schoenen die de meeste kinderen aan moeten als deel van het schooluniform) en bijhorende sokken. Er was vrij veel keus voor verschillende modellen van schoenen, maar een aantal maten ontbraken. Voor Siska hadden we geluk. Ze loop sindsdien de hele dag fier rond met haar schoolschoenen. Deze worden afgewisseld met de "Peppa Pig" laarzen die ze ook heeft gekregen. Peppa Pig is de lokale peuterheldin. Het is een varkentje dat samen met haar familie allerlei avonturen beleefd. Er is zowat alles van te krijgen: kleding, rugzakken, laarsen, DVD's en ze heeft zelfs een eigen pretpark. Na het shoppen zijn we gaan zwemmen in het lokale zwembad. Het was helemaal ingericht in een piratenthema en de Sam en Siska genoten er volop van om eens iets gewoons te doen als afwisseling met al het verhuizen en uitpakken.
Donderdagvoormiddag ben ik met mijn grote helper Sam naar de bank geweest (eindelijk een eigen bankkaart!) en heb ik nog een lading rommel naar containerpark gebracht. In de namiddag was het jammer genoeg al tijd om oma Marleen weg te brengen naar Heathrow. Zo eindigde de periode van verhuizen en wonen we nu echt alleen met ons viertjes in ons nieuwe thuisland.
Zondag hebben we ons gegooid op het leefbaar maken van de living (ook volgestapeld) en de kinderkamers. Alle speelgoed waar Siska te groot voor is ging netjes in de doos voor het baby'tje van tante Wine. Zij komt binnen twee weekjes langs en kan onze halve inboedel dan meenemen. Net voor de middag zijn we ook nog een blokje rond gaan wandelen in onze nieuwe buurt. Blijkbaar ligt er aan het einde van onze straat een lagere school die er best OK uit zag. Een beetje verder kwamen we nog voorbij de locale voetbalclub en de tennisclub.
Maandag zijn we het kaartje dat Sam voor zijn klasgenootjes had geschreven, gaan wegbrengen naar het postkantoor. Het koppel dat het postkantoortje/krantenwinkeltje uitbaten leken zo weggelopen uit de filmpjes van Wallace en Gromit. Dat gevoel heb ik de laatste dagen nog wel een paar keer gehad, vandaar dat ik Engeland intussen heb omgedoopt naar 'Wallace en Gromit-land". Daarna gingen we een kijkje nemen naar de kindjes hun nieuwe school. Het is hier deze week al paasvakantie, dus er was bijna niemand. Gelukkig hebben de mensen van het secretariaat ons even binnengelaten zodat we de kindjes al eens een blijk konden gunnen op hun nieuwe speelplaats. Deze is (zoals de rest van de school) vrij gigantisch en supergoed uitgerust. Bij de kleuters hebben ze zelfs een betonmolentje :-).In de namiddag zijn we de IKEA gaan plunderen. We hadden een extra kast nodig in de badkamer en ook kasten voor op onze slaapkamer om onze voorraad boeken weg te werken. Thuis gekomen hebben we nog wat opgerommeld en onze kleren uitgesorteerd (lees: alles wat we niet recent hebben aangedaan weggegooid wegens veel kleinere kleerkasten). We zijn ook nog een proefritje gaan maken met onze potentiele tweedehandsauto's. Wim heeft gekozen voor een Ford S-max, ik heb het een beetje bescheidener gehouden met een Ford Fusion (aka de blokkendoos). De verkoper was een apart figuur. Het leek me een fijne kerel, maar ik had wel wat moeite om zijn typische Engelse humor te volgen. De auto's zijn allebei goedgekeurd en hopelijk kunnen we er vanaf half april de buurt mee onveilig maken.
Dinsdag hebben we onze nieuwe IKEA spullen in elkaar geknutseld en onze slaapkamer en de logeerkamer verder opgeruimd. Aangezien onze afvalontainer stilaan begon te overstromen en de inkom vol lag, besloten we om het lokale "recycling centre" te gaan uittesten. We waren er op onze wandeling gepasseerd en het zag er veelbelovend uit. Jammer genoeg bleken de papier en karton-containers enkel voor tijdschriften en kranten te zijn en kan je er daarbuiten enkel glas en oude kleren kwijt. Op het internet vonden we een adres van een "household waste recycling centre", de grote broer van ons kleine "glasbak met klerencontainer-parkje". Aangezien dat we hier op de geemente nog niet ingeschreven zijn en geen enkel officieel document hebben waarop staat dat we hier effectief wonen, was ik er niet gerust op dat ze ons met onze stampvolle auto niet zouden terugsturen zoals bij de meeste containerparken bij ons. Gelukkig was dat niet het geval en overtrof het containerpark onze verwachtingen: je kan er zo goed als alles kwijt, zonder enige betaling en de mensen van het containerpark helpen je zelfs uitladen en sorteren. Tegen de avond kon je eindelijk in elke kamer komen zonder over de rommel te vallen en hadden we een echt leefbaar huis.
Woensdag was Wim zijn eerste werkdag. Lichtjes zenuwachtig is hij vertrokken, maar het viel precies echt wel goed mee. Oma en ik zijn eerst met sam en Siska op zoek gegaan naar schoolschoenen (effen zwarte schoenen die de meeste kinderen aan moeten als deel van het schooluniform) en bijhorende sokken. Er was vrij veel keus voor verschillende modellen van schoenen, maar een aantal maten ontbraken. Voor Siska hadden we geluk. Ze loop sindsdien de hele dag fier rond met haar schoolschoenen. Deze worden afgewisseld met de "Peppa Pig" laarzen die ze ook heeft gekregen. Peppa Pig is de lokale peuterheldin. Het is een varkentje dat samen met haar familie allerlei avonturen beleefd. Er is zowat alles van te krijgen: kleding, rugzakken, laarsen, DVD's en ze heeft zelfs een eigen pretpark. Na het shoppen zijn we gaan zwemmen in het lokale zwembad. Het was helemaal ingericht in een piratenthema en de Sam en Siska genoten er volop van om eens iets gewoons te doen als afwisseling met al het verhuizen en uitpakken.Donderdagvoormiddag ben ik met mijn grote helper Sam naar de bank geweest (eindelijk een eigen bankkaart!) en heb ik nog een lading rommel naar containerpark gebracht. In de namiddag was het jammer genoeg al tijd om oma Marleen weg te brengen naar Heathrow. Zo eindigde de periode van verhuizen en wonen we nu echt alleen met ons viertjes in ons nieuwe thuisland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten