Donderdagmorgen ben ik nog maar eens in de file gaan staan samen met de arme mensen die dagelijks van Antwerpen naar Brussel rijden. Vandaag zijn we er net in geslaagd om nog op school aan te komen terwijl de andere kindjes nog op de speelplaats in de rij stonden. Na de kindjes af te zetten ga ik eens kijken naar het slagveld in ons huis. Ongeloofelijk hoe vuil een huis er ineens uitziet als je het leeghaalt. Na de laatste rommeltjes overal uit ons huisje te halen, neem ik even pauze en ga bij Danielle (mama van Amelia en Andres) ons postpakketje met Maya-de-Bij-lakentjes en ROX-posters halen. Eerst nog lekker blijven plakken met een theetje, daarna ben ik met een beetje (maar echt maar een heel klein beetje :-) ) schuldgevoel terug aan de opkuis van ons huis begonnen. In de namiddag heb ik dan nog de auto gekuist vanbinnen om hem morgen proper terug af te leveren op mijn werk. Hij is sinds zijn ontstaan nooit meer zo proper geweest. Daarna kindjes opgepikt en weer naar Schoten gereden.
Vrijdag gingen Sam en Siska voor de laatste keer naar hun oude school. Gewapend met een kadootje voor hun klasgenootjes en twee cakes stapten ze fier (en deze keer ruim op tijd) naar hun rij. Ik ben dan nog een laatste keer gaan shoppen in Mechelen. Eerst heb ik de Telenetbak terug gebracht en alles afgesloten. Daarna ben ik mijn boekenbon gaan opshoppen in de Standaard boekhandel (dank u CPCI-collega's, ik ben er al volop van aan het genieten) en nog wat extra lekkers uit België gaan inslaan (oude kaas, vlokken, mayonaise, veel chocola en natuurlijk ook chocolade paaseitjes om binnen een paar dagen konijn/klok te kunnen spelen). Na nog een tochtje door de carwash ben ik terug naar huis gereden naar een beteuterde kuisvrouw Boziena die blijft hopen dat we toch niet vertrekken. We hebben veel geluk dat ze af en toe wil blijven komen om een oogje op ons huis te houden en het af en toe eens warm te stoken. Na nog wat administratie was het alweer tijd om de kindjes te gaan oppikken.
Allebei de juffen hadden hun best gedaan om onze kindjes een superdag te bezorgen. Juf Bea had met haar instappers een mooi schilderwerk gemaakt met allemaal kleurige verfhandjes en een mooie foto van de hele klas. Sam had zijn hele klas mogen knuffelen en kreeg een mooie map met een tekening, foto en gelukwensen van elk van zijn klasgenoten. Achteraan zaten ook nog allemaal mooie foto's van ons ventje doorheen het hele schooljaar. Die map is elke dag al een paar keer bekeken en voorgelezen. Dankjewel allebei! Na nog een paar knuffels aan de juffen en verschillende kindjes zijn we voor de laatste keer uit Schiplaken vertrokken richting Antwerpen. Daar hebben we eerst de auto afgezet bij Jacobs om dan door te rijden naar het ziekenhuis voor een bezoekje aan 'de bomma'.
Zaterdagvoormiddag hebben we dan alles ingeladen/gepropt in de auto. Tante Wine is nog speciaal naar Schoten gekomen om ons uit te waaien. Zo leek het toch een beetje op een echt vertrek.
Met dank aan de auto-tv'tjes en de assistentie van oma Marleen ging het eerste stuk van de trip naar onze nieuwe thuis heel vlot. Na iets meer dan twee uur waren we aan de Eurotunnel terminal. Het inchecken en de douanecontrole gingen heel vlot en na een tiental minuutjes wachten zijn we als tweede auto de trein opgereden. Jammer genoeg kregen we daar al vrij snel te horen dat er een probleem was met de bovenleiding en dat we nog niet direct gingen vertrekken.
Twee uur later zijn we dan toch eindelijk aan de overkant van het Kanaal geraakt en konden we eindelijk van de trein. Siska was intussen in slaap gevallen, dus reden we maar direct door richting Londen. Mijn eerste minuten aan de linkse/verkeerde kant van de weg waren even wennen, maar het went snel. Een beetje later was ik al vlot andere mensen aan het inhalen en leek het links rijden al de normaalste zaak van de wereld. Enkel de twee ronde punten vlak bij ons nieuwe huis waren nog even spannend. Sam en Siska zijn de hele weg superbraaf geweest. Op deze momenten besef je wat voor schatten het eigenlijk zijn.
Zaterdagavond om half zeven Belgische tijd, half zes Engelse tijd waren we dan eindelijk allemaal samen in ons huisje in Engeland!
Allebei de juffen hadden hun best gedaan om onze kindjes een superdag te bezorgen. Juf Bea had met haar instappers een mooi schilderwerk gemaakt met allemaal kleurige verfhandjes en een mooie foto van de hele klas. Sam had zijn hele klas mogen knuffelen en kreeg een mooie map met een tekening, foto en gelukwensen van elk van zijn klasgenoten. Achteraan zaten ook nog allemaal mooie foto's van ons ventje doorheen het hele schooljaar. Die map is elke dag al een paar keer bekeken en voorgelezen. Dankjewel allebei! Na nog een paar knuffels aan de juffen en verschillende kindjes zijn we voor de laatste keer uit Schiplaken vertrokken richting Antwerpen. Daar hebben we eerst de auto afgezet bij Jacobs om dan door te rijden naar het ziekenhuis voor een bezoekje aan 'de bomma'.
Zaterdagvoormiddag hebben we dan alles ingeladen/gepropt in de auto. Tante Wine is nog speciaal naar Schoten gekomen om ons uit te waaien. Zo leek het toch een beetje op een echt vertrek.
Met dank aan de auto-tv'tjes en de assistentie van oma Marleen ging het eerste stuk van de trip naar onze nieuwe thuis heel vlot. Na iets meer dan twee uur waren we aan de Eurotunnel terminal. Het inchecken en de douanecontrole gingen heel vlot en na een tiental minuutjes wachten zijn we als tweede auto de trein opgereden. Jammer genoeg kregen we daar al vrij snel te horen dat er een probleem was met de bovenleiding en dat we nog niet direct gingen vertrekken.
Twee uur later zijn we dan toch eindelijk aan de overkant van het Kanaal geraakt en konden we eindelijk van de trein. Siska was intussen in slaap gevallen, dus reden we maar direct door richting Londen. Mijn eerste minuten aan de linkse/verkeerde kant van de weg waren even wennen, maar het went snel. Een beetje later was ik al vlot andere mensen aan het inhalen en leek het links rijden al de normaalste zaak van de wereld. Enkel de twee ronde punten vlak bij ons nieuwe huis waren nog even spannend. Sam en Siska zijn de hele weg superbraaf geweest. Op deze momenten besef je wat voor schatten het eigenlijk zijn.
Zaterdagavond om half zeven Belgische tijd, half zes Engelse tijd waren we dan eindelijk allemaal samen in ons huisje in Engeland!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten