De eerste schoolweek is voorbij gevlogen. Niet enkel voor Sam en Siska die het allebei super gedaan hebben, maar ook voor ons tweetjes. Sara is langsgegaan op haar werk, heeft onze autoverzekering in orde gebracht, het huis eens een deftige kuisbeurt gegeven en de Morrisons uitgeprobeerd (Waitrose blijft toch beter!). Voor mij was het een drukke week met massa's vergaderingen, dagdagelijkse brandjes die moesten geblust worden en puzzelwerk hoe we een paar serieuse projecten gaan aanpakken die er aan zitten te komen.
Het weekend was een aangename break waar zowel kindjes van oudjes als oudjes van kindjes genoten hebben. Zaterdag is Sam hier eens gaan proberen bij de Romsey Football Academy. Na wat plankenkoorts rond papa's en mama's been, kreeg de voetbalkriebel hem toch tussen de Engelse U6'ers. Op het einde van de training hebben ze hun wedstrijdje gewonnen en was Sam volledig klaar om iedere week te komen.
Na de voetbal zijn we eindelijk onze eigen autos gaan oppikken. In plaats van een gehuurde Vauxhall (=Opel) Zafira en Audi A3, staan er nu een Ford S-Max en Fusion+ voor de deur. Het is maar iets kleins, maar het zorgt er toch weer voor dat het wat minder vakantie en wat meer echt hier wonen wordt: onze eigen autos met het stuur aan de verkeerde kant!
's Avonds zijn we echt op zijn Engels met heel de bende in de Shoe Inn gaan eten. Die Engelse moeten hier echt heelder erwtenplantages verstopt hebben op hun eilandje: bij zowat elk gerecht krijg je hier erwten of erwtenpuree bij. Net als hun 'chips'. Voor de kindjes bestelden we mini-pizza. Op het bordje lag er inderdaad een inimini-pizzaatje, met daarnaast een serieuse portie erwten en duimdikke frieten. Sara heeft zich laten gaan aan echte fish&chips. Voor 'gezond&licht' moet je niet in een Inn zijn :)
Vandaag was een rustig dagje: uitgebreid ontbijten op zijn Engels (eggs & bacon!) en dan naar de Longdown Activity Farm waar Sara al eens eerder over geblogd heeft. Het is echt wel een superplek met de kids: dieren voederen, speeltuinen, op een kar door een hobbelveld getrokken worden door een tractor, ...
Ondertussen doen we iedere dag of week toch wel weer een eigenaardige ontdekking over de Engelsen. Er zijn de duidelijke, oppervlakkige verschillen zoals het links rijden, andere stopcontacten of de Pound Sterling ipv euro, maar onderhuids merk echt dat onze eilandburen anders in elkaar zitten...
Het weekend was een aangename break waar zowel kindjes van oudjes als oudjes van kindjes genoten hebben. Zaterdag is Sam hier eens gaan proberen bij de Romsey Football Academy. Na wat plankenkoorts rond papa's en mama's been, kreeg de voetbalkriebel hem toch tussen de Engelse U6'ers. Op het einde van de training hebben ze hun wedstrijdje gewonnen en was Sam volledig klaar om iedere week te komen.
Na de voetbal zijn we eindelijk onze eigen autos gaan oppikken. In plaats van een gehuurde Vauxhall (=Opel) Zafira en Audi A3, staan er nu een Ford S-Max en Fusion+ voor de deur. Het is maar iets kleins, maar het zorgt er toch weer voor dat het wat minder vakantie en wat meer echt hier wonen wordt: onze eigen autos met het stuur aan de verkeerde kant!
's Avonds zijn we echt op zijn Engels met heel de bende in de Shoe Inn gaan eten. Die Engelse moeten hier echt heelder erwtenplantages verstopt hebben op hun eilandje: bij zowat elk gerecht krijg je hier erwten of erwtenpuree bij. Net als hun 'chips'. Voor de kindjes bestelden we mini-pizza. Op het bordje lag er inderdaad een inimini-pizzaatje, met daarnaast een serieuse portie erwten en duimdikke frieten. Sara heeft zich laten gaan aan echte fish&chips. Voor 'gezond&licht' moet je niet in een Inn zijn :)
Vandaag was een rustig dagje: uitgebreid ontbijten op zijn Engels (eggs & bacon!) en dan naar de Longdown Activity Farm waar Sara al eens eerder over geblogd heeft. Het is echt wel een superplek met de kids: dieren voederen, speeltuinen, op een kar door een hobbelveld getrokken worden door een tractor, ...
Ondertussen doen we iedere dag of week toch wel weer een eigenaardige ontdekking over de Engelsen. Er zijn de duidelijke, oppervlakkige verschillen zoals het links rijden, andere stopcontacten of de Pound Sterling ipv euro, maar onderhuids merk echt dat onze eilandburen anders in elkaar zitten...
- In het rijtje staan: nationale hobby die in de buurt van religie komt. Ze doen het zonder morren, voorbijsteken wordt met wenkbrauwgefrons onthaald en in geval van twijfel zal iedereen snel duidelijk maak waar de queue is
- Drinken: nog een nationale hobby :) iedere maandag gaat het over hoe zwaar ze het voorbije weekend weeral in het glas gekeken hebben en vanaf woensdag beginnen ze de exploten voor het volgende weekend al te plannen. Alle lagen van de bevolking, uitgezonderd de happy few, gaan naar de pub en voor iedere feestgelegenheid (verjaardag, huwelijksjubilee, overwinning voetbalploeg van het zoontje, ...) zijn 'a good couple of pints' het antwoord. Zaterdag zaten we om 18u stipt in de Inn en de eerste voltallige families waren al aanwezig voor de wekelijkse traditie.
- Customer service: wordt hier gedefinieerd als 'opvolging'. Scott - Sara's vriend van de garage :) - heeft ons al gewaarschuwd: hij gaat ons bellen na 7, 21 en 60 dagen en dan nog eens op 6 maand en dit allemaal om zeker te zijn dat we tevreden zijn over onze auto's, want 'I want to do more than just sell you a car and be done with it' (wat wij eigenlijk net zo goed zouden vinden)
- Tapijt: in bijna ieder Engels huis, maar ook in pubs enzo, ligt er vasttapijt. Uit een discussie leidt ik af dat ze dit een super oplossing tegen stof vinden. Een houten vloer vinden ze wel mooi, maar dan gaat dat stof zo alle kanten uit, terwijl wij dat tapijt juist ambetant vinden omdat alles erin blijft plakken, je voortdurend moet oppassen om niet te morsen en stofzuigen van deze tapijten echt geen pretje is
In de komende blogs bespreken we er nog wel een paar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten