Blitsbezoek

Eindelijk is het zover! We komen even op en neer naar Belgie om de nieuwste aanwinst in de familie te bezoeken: maandagnamiddag is Will Hardies geboren.

Hij was bij de geboorte 50cm en 3.2kg en is intussen zijn ouders al vakkundig aan het afmatten.

We hebben hem gisteren al eens via skype mogen bewonderen, maar dat is toch niet hetzelfde als die kleine vent eventjes in je armen nemen. Daarom vertrekken we hier vrijdag direct na school en gaan we voor het weekend bij oma Marleen logeren. Zo kunnen we Will uitgebreid bewonderen en zijn cadeautjes geven natuurlijk!

Ik ben eens benieuwd of alles vertrouwd gaat aanvoelen of dat we al meer ver-Engelsd zijn dan we denken. De pistoleetjes met oude kaas en prepare zijn in ieder geval al wel besteld!

Reisadvies

Sommigen onder jullie zijn zo gek (of zo vriendelijk, want wij vinden het heel leuk) om het kanaal eens over te steken en ons nieuwe thuisland te komen verkennen. Voor deze avontuurlijke zielen geven we hier wat nuttige en minder nuttige tips :-)
Er zijn verschillende manieren om tot hier te geraken, de keuze hangt af van het reisgezelschap en het budget.
Wij hebben een voorkeur voor de auto en de Eurotunnel/ferry (goedkoopst voor een gezin, flexibel, makkelijk met kinderen en je hebt een eigen auto in Engeland), maar voor sommige mensen komen het vliegtuig of de trein beter uit. Hieronder voor elk van de drie een korte samenvatting.

De auto
Je staat vanaf Antwerpen op een uur of zes bij ons als je geen file hebt en geen lange pauzes neemt. Het eerste stuk in vanuit Belgie tot aan de trein doe je op twee uur (wettelijk misschien iets langer) en kan je in één stuk rijden. Het hele gebeuren van de trein duurt ongeveer een uurtje (zonder vertagingen en als je de eerstvolgende trein kan nemen). Op de trein kan je je benen eens strekken, een boterhammetje eten, kindjes even lossen, allemaal naar het WC gaan enz. Vanaf de overkant van het water is het nog ongeveer drie uur naar ons nieuwe stekje, als je geen file hebt rond Londen en je maar 1 korte pauze neemt.

Tickets voor de Eurotunnel kan je hier boeken. De prijs hangt af van het moment wanneer je de trein wil nemen en van het moment waarop je boekt. Boek lang op voorhand voor de goedkoopste tickets. Een supertip: soms zijn de retourtickets ("Day trip & overnight" vanaf 23 pond enkel of "Short Stay Saver" vanaf 47 pond enkel) goedkoper dan tickets voor een enkele reis. De retourtickets veronderstellen dat je binnen de 1-5 dagen teruggaat, maar er vraagt niemand of je de terugreis ook effectief maakt. Je moet een half uur op voorhand aan de trein zijn om te beginnen inchecken. Je moet bij het boeken van de trein een uur kiezen, maar je kan op de moment zelf nog een vroegere of latere trein nemen als er plaats is op die trein. Nadat je door de eerste controles bent (paspoort en een zeer beperkte douanecontrole) kan je op een parking even stoppen of in het wegrestaurant nog iets eten of wat shoppen.

Het belangrijkste nadeel aan de auto is dat je na de tunnel verondersteld wordt aan de linkerkant te rijden. Het voordeel is dat zolang je nog rondrijdt op het terrein van Eurotunnel, alles zeer goed aangeduid staat en de twee richtingen van het verkeer van elkaar gescheiden zijn, je kan dus niet veel verkeerd doen. Vandaar wordt je rechtstreeks naar de autostrade gestuurd waarna je tot aan Londen (een dik uur verder) de tijd hebt om te wennen aan het links rijden op een autosnelweg waar het meestal niet al te druk is. De ring rond Londen is meestal vrij druk (vergelijkbaar met Antwerpen of Brussel).

Het moeilijkste stuk komt echter aan het einde van de rit, waar je drie ronde punten moet overleven. Hier kan je terecht voor een korte inleiding op het rijden op een rond punt in Engeland. Belangrijkste tip: alle verkeer dat van je rechterkant(!!) komt heeft voorrang en op ronde punten met meer dan 1 vak moet je juist voorsorteren! Als je de eerste twee ronde punten overleefd hebt kom je op de A36. Wij wonen in een zijstraat van deze baan. Net voordat je onze straat wil indraaien kom je een bord tegen dat je vriendelijk vraagt om onze straat voorbij te rijden. Op het volgende rond punt beneden aan de helling kan je een U-turn maken en dan vanuit de andere richting wel onze straat indraaien.

Een alternatief op de Eurotunnel is de ferry. Er zijn verschillende ferry's die de oversteek maken, maar allemaal zijn ze langer onderweg dan de trein. Het is voor kinderen (en ook volwassenen) natuurlijk wel een groter avontuur dan de trein en je hebt een langere pauze in je autoreis. Qua kostprijs komen de ferry en de Eurotunnel ongeveer gelijk uit.




Het vliegtuig
Er zijn twee luchthavens redelijk dicht bij ons (Southampton en Bournemouth), maar jammer genoeg zijn er vanuit België geen rechtstreekse vluchten naar daar. De beste optie is vliegen op London Heathrow. Hierheen kan je dagelijks vliegen. Vanaf Heathrow kan je voor 20 pond per persoon met shuttlebussen naar Southampton Airport of Southampton centrum rijden, waar je dan moet proberen om taxidienst Farasyn-Asselberghs te pakken te krijgen of zelf met de lijnbus naar ons komen. Het vliegtuig is een stuk duurder dan de auto, maar als je alleen of met twee komt en een goedkope vlucht te pakken krijgt, kan het nog meevallen.

De trein
Je kan vanuit Brussel Zuid met de Eurostar naar Londen. Dit kost je ongeveer evenveel als het vliegtuig. Het nadeel is dat je in Londen aankomt in het station St Pancreas en dat er van daaruit geen treinen rijden naar Southampton. Je moet eerst de Tube (metro) nemen naar London Waterloo station (1 keer overstappen op de tube) vanwaar je op 1u15 voor 40 pond in Southampton staat. Tickets voor de trein en de uurregeling kan je hier vinden, voor meer info over de Tube kan je hier terecht.

Reception assembly

Vanmorgen was het zover, het moment waar de hele reception klas al lang naar uitkeek: de reception assembly. Voor de niet-Engelsen onder ons, uit wikipedia: A school assembly is a gathering of all or part of a school in order to communicate information and share learning experiences.

Elke maandagmorgen komt zo de hele school (uitgezonderd nursery) samen en worden oa de star of the week awards uitgereikt. Een paar keer per jaar is er echter een assembly verzorgd door een bepaalde klas, deze vrijdag was het de beurt aan Sam's klas reception. Ook de ouders worden hierop uitgenodigd. 

We kregen eerst een tasje thee of koffie met een koffiekoek. Daarna mochten we de komst van de kinderen afwachten in de zaal. Even later kwam de klas binnen, allemaal mooi verkleed als een personage (of meestal dier) uit het verhaal van de ark van Noach. Daarna kwamen alle andere kinderen binnen die netjes op rijen op de grond gingen zitten. Je kon duidelijk merken dat ze dit gewoon zijn, want het ging allemaal heel ordelijk en rustig.  Ook de kindjes van Nursery kwamen kijken (dit ging iets minder ordelijk, geruststellend!) zodat Siska ook naar haar broer kon komen kijken.

We werden verwelkomd door Miss Donnely, het hoofd van de school en daarna ging het toneel van start. Sam speelde een voorbeeldige duif die het land ging zoeken en kwam later flink zijn zinnetje van het gebed zeggen. Op het einde zongen ze nog een liedje met heel de klas en hadden de juffen nog een mooie fotoreportage gemaakt. Na een luid applaus kwam Miss Donnely weer aan het woord en werd er afgerond. De kindjes verdwenen weer even rustig en georganiseerd als ze gekomen waren. Daarna konden we nog even Sam feliciteren, maar dan moest Sam weer vertrekken naar zijn klas en wij vertrokken met een beetje vertraging en weinig zin naar het werk.

Eindelijk het zonnetje!!

Nu het zonnetje eindelijk zijn weg naar West Wellow gevonden heeft, begint alles hier in zijn plooi te vallen.
Siska is sinds dinsdag gipsloos en pekkelt al vrolijk rond. Nu en dan klaagt ze nog eens over wat pijn, maar dat is typisch als moe is of juist gezegd is dat ze iets niet mag.
Sam doet het verder super op school en zopas ook in de voetbal.Hij begint al zelf met Engelse kindjes te praten en dat gaat tamelijk vlot. Hij leest en schrijft ondertussen. Lezen zowel in het Engels als het Nederlands, schrijven houden we voor nu enkel bij Engels.
Siska shopt vrolijk tussen de talen en gokt op wat er het meeste effect gaat hebben: soms moet ik 'stay there' als ze niet wil dat ik achter haar de trap op ga, en ze doet een meesterlijke immitatie van de meeuwen in Finding Nemo :)
Vorig weekend was het hier prachtig weer en daar hebben we volop van genoten.

Zaterdag zijn we in de buurt gaan fietsen. Gezien de Engelse wegen niet echt fiets vriendelijk zijn, hebben we de kindjes maar achterop genomen. Daarbij hadden we wel uit het oog verloren hoe heuvelachtig het hier is :) Onderweg zijn we gestopt bij het St Margaret of Antioch kerkje. Dit kerkje ligt wat verloren midden de velden, staat er al sinds de jaren 1200 en Florence Nightinggale ligt er begraven. Voor de avontuurlijke zielen: blijkbaar is het er 's nachts spooky! Het ritje hebben we smakelijk afgesloten met een ijsje bij Marco.

Zondag zijn we gaan wandelen in New Forest in het dorpje Beaulieu. Wat wij allemaal zouden uitspreken als booljeu, spreken ze hier uit als bjoelie... waarschijnlijk zit de diepgewortelde vijandschap met de Fransen er voor iets tussen :) Beaulieu is een pittoresk dorpje en gekend voor zijn National Motor Museum, maar daarvoor waren we niet gekomen om deze zonnige dag. We hebben het wandelpad op de oever van de Beaulieu rivier naar Bucklers Hard afgestapt. Een tripje van zo'n 4km (enkel) over houten bruggetjes, paadjes en met voortdurend afwisselende zichten op de rivier. Bucklers Hard is een klein gehucht gekend als scheepsbouwwerf. Hier werden vroeger de boegen van schepen in elkaar gezet, waarna ze via de rivier en de Solent naar Southampton of Portmouth gesleept werden om daar verder afgewerkt te worden. Als pauze tussen de heen- en terugtocht zijn we de monding van de rivier tot aan de Solent afgevaren.

Als afsluitertje, nog wat typisch Engelse gewoonten:

- wedden: in Belgie is op de paarden of de voetbal wedden niet iets wat iedereen doet en waarover openlijk gepraat wordt. Hier is het een standaard vraag na het weekend hoeveel je gewonnen of verloren hebt. Het gaat niet over enorm grote bedragen meestal, maar het valt toch op.Misschien is het een beetje vergelijkbaar met hoe bij ons mensen wekelijks op de Lotto spelen.

- golf: bij ons een beetje elitair; hier net zo gewoon als voetbal, cricket enz... veel mensen stoppen een dag in de week wat vroeger om wat balletjes te gaan slaan.Ieder zichzelf respecterend dorp heeft hier dan ook een golf course van minstens 9 holes. En ook hier heb je natuurlijk het typische onderscheid tussen public & posh, een beetje zoals bij de public en private schools.

- charity: bijna iedere winkel; iedere organisatie; ieder bedrijf ... organiseert vanalles om hun bijdrage aan de gemeenschap duidelijk te maken. Goede doelen varieren van kankeronderzoek, speelgoedinzamelingen voor kinderziekenhuizen, natuurbehoud, ...tot rusthuizen voor paarden, rusthuizen voor blindegeleidehonden; enz... Ze doen allerhande activiteiten die gesponsord kunnen worden: een team van 4 man die een zware vrachtwagen 20km vooruittrekken (lokaal opvangtehuis), nachtelijke tocht door het centrum van London in BH (borstkankeronderzoek), car boot sales, ... In de Waitrose (en in de kantine op het werk) is er een systeem met jetonnekes: nadat je je rekening betaald hebt, krijg je een jetonnetje en dat mag je dan in een van meerdere grotere potten doen. Iedere pot is gelinkt aan een goed doel en zo beslist de gemeenschap welk goed doel het meeste geld krijgt. In de school van de kids was het gisteren 'no uniform day': in ruil voor 1 pond per kind mochten de kids zonder uniform naar school.

Portsmouth Historic Dockyard

 Aangezien oma Marleen tijdens haar vorige bezoek vooral dozen heeft uitgepakt en de IKEA heeft bezocht, zijn we deze keer lekker op uitstap geweest. Het doelwit was de Portsmouth Historic Dockyards. Portsmouth is altijd al een van de thuishavens van de Royal Navy geweest en heeft daar een aantal mooie scheepvaartmuseums en historische oorlogsschepen aan over gehouden.


De inkom is vrij prijzig, maar daar krijg je wel wat voor terug. Je kan een heel jaar lang binnen in de Dockyards en kan daar de HMS Victory en de HMS Warrior bezoeken, verschillende havenrondvaarten maken en de verschillende musea bezoeken. Voor de liefhebbers: wij hebben nog drie tickets liggen die nog de rest van het jaar geldig zijn. Naast de ingang ligt de HMS Warrior, het eerste gepantserde schip van de Royal Navy en actief van 1861 tot 1883. De structuur van het schip is nog steeds hout, maar de romp is volledig bekleed met ijzeren platen. Het had een stoommotor (voor die tijd nog ongewoon op een oorlogsschip) en was volgeladen met kanonnen. Je kan het hele schip verkennen en vooral de stookruimtes en de kanondekken zijn indrukwekkend.

Aan de andere kant van de dokken ligt de HMS Victory. Dit schip is ouder (18de-19de eeuw) en is een klassiek houten zeilschip. We waren nog maar net aan boord toen we Sam kwijt waren gespeeld. Het probleem is dat je op de boot wordt verondersteld van een netjes afgespannen route te volgen. Dit is vrij lastig als je op zoek gaat naar een verloren gelopen jongetje van 5 dat zich daar vrij weinig van aantrekt. Tegen dat we Sam gevonden hadden, waren zowel Wim als ik al terechtgewezen door de security op de boot. Een spannend kwartiertje later hadden we Sam (en Wim die intussen al op het einde van de route geraakt was en opnieuw begon om weer tot bij de rest van de familie te geraken) terug en zijn we braaf verder gewandeld op de afgelijnde route.

Na een welverdiend ijsje zijn we in de rij gaan staan voor de havenrondvaart. Sam vond dit best wel leuk, Siska was intussen redelijk uitgeput en heeft het grootste deel van de rondvaart doorgebracht in een geïmproviseerd bedje op de opgerolde trossen van de boot.

In de buurt kan je ook nog de Spinnaker tower bekijken vanwaar je een heel mooi uitzicht hebt op de haven van Portsmouth. Het is bovendien ook de geboortestad van Charles Dickens. In Gosport, aan de overkant van de baai is er bovendien de Royal Navy submarine museum waar je verschillende onderzeeërs kan verkennen.

Al bij al een super dagje uit, zeker een aanrader!

Oma's en opa op bezoek

De laatste weken hebben we heel wat bezoek gekregen. Eerst kwamen opa en oma mee vanuit Belgie na het bezoek van Sam en Wim ter ere van Amelie's plechtige communie. Ze bleven een weekje logeren en maakten mijn eerste werkweek zowel voor mij als voor de kindjes een pak gemakkelijker. Opa moest eerste wel even zijn zenuwen overwinnen om zich in het Engelse verkeer te storten, maar na een uitgebreide testrit hebben ze heel de week de kindjes weggebracht naar school en om half vier terug opgepikt.

Zaterdag zijn we met z'n allen op uitstap geweest naar Bournemouth en Sandbanks.
Bournemouth is naast de stad waar Wim werkt, ook een van de populairste badsteden aan de zuidkust. We gingen eerst lekker eten en hebben dan het strand en de pier verkend. Op het einde van de pier stond een kleine kermis die natuurlijk uitgetest moest worden. Siska koos voor de gele auto op de draaimolen. Sam ging voor het iets avontuurlijkere op en neer gaande vliegtuigje met spiderman. Daarna zijn we verder gereden naar Sandbanks bij Poole. Dit is een schiereiland en het is de op drie na duurste plek van de wereld, na Londen, Tokyo en Hong Kong. Het duurste huis dat hier te koop staat kost 10 miljoen pond. We hebben een wandelingetje gemaakt op het strand en zijn eens door de dure wijken gereden. Het was er wel mooi, maar ik zou er het geld toch niet aan geven. Zondagmorgen vertrokken oma en opa weer naar België en hebben wij de rest van de dag gerelaxt.

Na een weekje werken konden we zaterdagmorgen oma Marleen gaan oppikken op Heathrow. Zaterdag hebben we het rustig aan gedaan. Zondag gingen we op stap naar Portsmouth (zie andere blog). Maandag hebben we New Forrest verkend, inclusief een avontuurlijke wandeling cross country waar we ontdekten dat de ondergrond van New Forrest niet altijd even droog is. Dinsdag en woensdag werden Sam en Siska lekker verwend door oma aangezien het deze week vakantie (half term holiday) was. Jammer genoeg moest oma donderdagmorgen weer vertrekken naar huis. Gelukkig zien we ze waarschijnlijk snel terug, want nu is het wachten op de geboorte van Wine en Jan's eerste kindje.

Schoolfoto

In België werd er op school elk jaar een klasfoto getrokken en kon je ook individuele foto's kopen. In Sam en Siska's school zien ze het iets grootser, daar nemen ze een foto met de hele school (inclusief de volledige middelbare school en alle personeel).
Vooraf werd dit aangekondigd met een brief waarin vermeld stond dat alle kinderen die dag in winteruniform op school moesten verschijnen.
Het opstellen van iedereen op de foto heeft naar het schijnt een uur geduurd. Ik vraag me af hoe ze erin geslaagd zijn om Siska's klasje een uur netjes op die bankjes te laten zitten.
Voor wie Siska en Sam niet direct terug vindt: Siska zit op de tweede rij, de vijfde van rechts, dat kindje dat ongeïnteresseerd de andere kant opkijkt :-). Sam zit op dezelfde rij, de 18de van rechts, voor twee leerkrachten met een blauwe T-shirt/vest en had het blijkbaar ook volledig gehad...