Last but not least...

Het is zover, hier komt ons laatste berichtje op onze "wij gaan een tijdje in Engeland wonen"-blog.

De afgelopen maanden zijn we stilaan terug gewend aan het leven in ons Belgenlandje. Tijdens de zomervakantie hebben de kindjes en ik het nog lekker rustig aan gedaan. Wim had iets minder geluk, die moest er na twee weken al direct vol invliegen op het werk. De laatste week van augustus hadden we gelukkig nog een weekje verlof met ons vieren. Zo waren we allemaal uitgerust om te beginnen aan het schooljaar.

Net voor de school begon zijn we eens langs geweest op school zodat Siska en Sam konden kennis maken met hun juffen en klassen. Ze zitten allebei bij een juf Sofie, maar voor Siska is dat in het eerste leerjaar in de bijtjes-klas. Sam zit in het vierde, die mannen vinden zich al iets te groot om een diertjes-klas te zijn :-). De eerste week moesten ze allebei wel wat wennen, maar intussen zijn ze al helemaal ingeburgerd. Gelukkig werk ik deze maand nog deeltijds zodat ik ze op tijd kan gaan oppikken. Vanaf volgende maand is dat gedaan, maar ik heb niet de indruk dat ze daar veel problemen van gaan maken want nu klagen ze dikwijls dat ze veel te vroeg opgehaald worden. Sam is intussen al met allerlei hobbies gestart zoals drummen, voetbal en tennis. Voor Siska houden we het nog een beetje rustig omdat er aan het einde van de schooldag niet zo veel energie meer overblijft.
Vanmiddag zijn Wim en ik aan het genieten van een heel rustige namiddag want Sam en Siska zijn allebei voor de eerste keer de scouts gaan uitproberen, afwachten of ze dat voor herhaling vatbaar vinden!

Met dit berichtje gaan we onze blog afsluiten. Niet omdat we niets interessants meer te vertellen hebben, maar omdat we vanaf nu dat gewoon live kunnen doen. Met deze nodig ik jullie allemaal uit om gerust nog eens langs te komen of ons uit te nodigen als je te lang moet wachten op nieuws van onze richting!

Groetjes van de ex-Engelandgangers!

Siska, Sam, Sara en Wim

En terug thuis!

De afgelopen twee weken zijn voorbij gevlogen! Nu het stilaan iets rustiger wordt, beginnen we te beseffen dat we terug in Belgie zijn en heel af en toe is er zelfs al iets kleins routine aan het worden.

Zaterdagavond zijn we in Izegem bij Wim's ouders geland. Zondag was het daar groot verjaardagsfeest, dus we waren net op tijd om mee te vieren.

Maandagochtend heel vroeg heeft Wim zijn pa ontvoerd en zijn ze samen de vrachtwagen met onze spullen gaan opwachten aan ons nieuwe oude huis in Schiplaken. Een paar uurtjes later ben ik met oma en de kindjes achterna gereden. Tot onze grote verbazing begonnen onze twee superstoere kapoenen vrolijk ons huis weer te verkennen en hun eigen plek te zoeken. We dachten dat ze daar iets meer moeite mee zouden hebben, maar ze voelden zich onmiddelijk weer thuis. Iedereen was al snel hard mee aan het uitpakken en het ging goed vooruit. Toch zijn we 's avonds nog maar een nachtje gaan logeren bij oma Marleen in Schoten. Dinsdag rond de middag waren de verhuizers klaar met hun werk. Alle meubelen zaten terug in elkaar en alle dozen waren uitgeladen. Jammer genoeg stoppen die mannen niets in kasten, dus ons huis stond overal vol met spullen. Het duurt nog wel een tijdje voor we alles een plaatsje gegeven hebben en alles weer terugvinden. Dinsdagavond zijn we alvast lekker gaan socializen bij Veronique en Klaus en nadien allemaal moe maar voldaan in ons bed gaan kruipen.

Woensdag hebben we de Ikea geplunderd zodat onze boekenvoorraad een plekje heeft. Voor ons vertrek heb ik een uitgebreide voorraad Engelse kinderboeken gekocht om ervoor te zorgen dat Sam en Siska ook voldoende Engelstalige lectuur hebben het komende jaar. Zo hopen we dat ze hun Engels niet volledig verliezen. Iedereen wordt met deze uitgenodigd om gerust in het Engels met onze kroost te communiceren als je je daartoe geroepen voelt. Hoe meer ze kunnen oefenen hoe beter!

Donderdag was het eindelijk wat beter weer en hebben we ons op de tuin gesmeten. Trampoline terug in elkaar geknutseld, zwembadje klaargezet en de schommels weer opgehangen. Zo was alles klaar om vrijdag een dagje lekker te relaxen in de tuin samen met oma, Will, Wine en Jan en tussendoor ook nog even Siska's verjaardag te vieren.

Zaterdag zijn we eens gaan checken of de zwemvijver bij Wouter en Iris nog altijd zo zalig is (ja dus!). Zondag zijn we ons nog eens gaan uitleven in Delhaize. Ik denk dat we allemaal een paar kilootjes gaan bijkomen als we zo blijven genieten van al het lekkers dat we twee jaar gemist hebben. In de namiddag zijn Boj, Anke en Wout nog even langsgekomen en zijn we samen afgezakt naar Planckendael. Ons abonnement was al twee jaar verlopen, maar dat was snel verholpen en nu kunnen we weer dikwijls langsgaan.

Maandagochtend vertrok Wim voor vier dagen naar Moskou (jaja, net terug in het land en hij gaat alweer lopen) en zijn we hem gaan afzetten. De rest van de week was het iets rustiger. We hebben onze fietsen weer bovengehaald en Sam en Siska zijn allebei al goed aan het oefenen. Aangezien het in Engeland niet bepaald fietsvriendelijk was, zijn ze nog niet zo stabiel aan het fietsen, maar we zijn vast van plan om op de eerste schooldag met de fiets naar school te gaan! Zaterdag en zondag hebben we nog veel bezocht, gefeest en zelfs naar het circus geweest.

Stilaan begint het nu iets rustiger te worden en iedereen begint in het huis zijn draai weer te vinden. Siska's Nederlands klonk twee weken geleden nog zeer hard op Astrid Bryan, maar intussen gaat het al veel beter. Ongelooflijk hoe snel kinderen zo'n dingen leren! 

Onze laatste week in de UK

Maandagochtend zijn we een beetje onwennig aan onze ochtend begonnen in ons vakantiehuisje. Zondagnamiddag leek het nog alsof we er op vakantie waren, maar nu moesten we flink doordoen om op tijd op school te geraken. Van school zijn we snel naar het huis in Wellow gesjeesd, want de verhuizers waren al onderweg. Om negen uur stonden ze voor de deur met een voor ons iets te kleine bestelwagen. Gelukkig was die alleen maar om al het inpakmateriaal in te vervoeren en bleek de echte vrachtwagen wel wat groter te zijn. Na een korte rondleiding ("dit moet wel mee, dit mag niet ingepakt en moet niet mee",....) zijn ze er ingevlogen en enkele uren later was ons huis weer veranderd in een opslagplaats voor dozen. Dinsdag kwam er nog een extra verhuizer (inclusief grote vrachtwagen) en waren ze tegen de late namiddag al dozen in de vrachtwagen aan het laden. Dinsdagavond zijn Wim en ik nog een laatste keer gaan eten in ons favoriete plekje "The tree tuns" in Romsey.

Woensdag kwamen de mannen de laatste dingen inpakken en hebben ze in de gietende regen de laatste dozen in de vrachtwagen gemikt. Ze waren netjes op tijd klaar zodat Wim en ik tegen twee uur naar de school konden gaan voor de Celebration Day. Dit is een evenement waar alle jaren een klein optreden geven afgewisseld met de prijsuitreikingen van de formprizes (prijs voor 1 meisje en 1 jongen van elke klas) en de prijzen voor verschillende vakken, sportwedstrijden en de meest begeerde van allemaal: de house trofee. Siska mocht het podium op voor de form prize van reception (derde kleuterklas) en was er even verbaasd en trots over als wij :-) ! Sam en zijn klas waren dan aan de beurt met een gedichtje over enkele juffen dat waarschijnlijk meer dubbele bodem bevatte dan wij weten en een liedje. Een beetje later was het de beurt aan Siska's klas. Daarna bleven ze met de klas op het podium zitten terwijl er wat muziek begon te spelen. Even later begonnen de kinderen van het zesde leerjaar te zingen, afgelost door de leerkrachten. Voor het refrein sprongen dan ineens alle kinderen en leerkrachten recht om samen de rest van een zelfgeschreven schoollied te zingen en dansen met de hele school, behoorlijk indrukwekkend! Na de celebration mochten we de klassen gaan bewonderen waar de mooiste kunstwerken van het jaar uitgestald stonden.

Donderdag was het superkuisdag! De hele dag hebben we doorgewerkt om ons huis superproper te boenen en zoveel mogelijk te doen lijken op de gedetailleerde plaatsbeschrijving die we twee jaar geleden gekregen hebben.

Ms Hardy & Ms Alford (reception)

Vrijdagochtend zijn we voor de laatste keer naar school gereden. Na een fotosessie met Ms Donnely, de directrice van de school hebben we onze flinkerds achtergelaten voor een half dagje school. Om tien uur kwam de dame langs het huis voor een nieuwe plaatsbeschrijving die vergeleken zou worden met de oorspronkelijke beschrijving om ons nog een stukje van onze waarborg afhandig te maken. Om half twaalf hebben we dan onze laatste spullen in de auto geladen en de laatste keer de deur van ons huis achter ons dichtgetrokken. We zijn nog snel binnengesprongen in de winkel om een flesje wijn voor elke juf te kopen en dan terug naar school gegaan om Siska en Sam op te pikken. Iedereen werd nog eens uitgebreid fijngeknuffeld en een paar tranen werden verbeten door de kindjes en de juffen (en zelfs ik).

Ms Chandler, Ms Fletcher & Ms Carr (year 2)

Ms Adams (year 1)

In de namiddag waren we uitgenodigd op de klaspicnic van reception waar we allemaal een beetje konden bekomen. Het was zalig weer en Sam en Siska waren niet uit de jacuzzi uit te krijgen! Wim is dan maar alvast de huurauto's gaan terugbrengen en 's avonds zijn we met z'n vieren voor de laatste keer nog eens gaan pubben. Daarna hebben we snel al onze spullen gepakt en in de auto geladen en zijn we allemaal vroeg gaan slapen, want de volgende morgen moesten we op tijd vertrekken.
Zaterdag gingen we oorspronkelijk op ons gemakje in de voormiddag kunnen vertrekken om de overzet in Dover te nemen om twee uur. Omdat er een paar lieve mensen in Calais niet echt tevreden waren met de maatschappij waar onze overzet voor vaart, was het in Dover verkeersgewijs een gigantische nachtmerrie en hadden alle overzetten uren vertraging. Om echt 100% zeker te zijn dat we terug op het vasteland zouden geraken op zaterdag hadden we eerder in de week al een backupticket geboekt voor de overzet vanuit New Haven naar Dieppe. Na een snelle blik op het internet op vrijdagavond hebben we zonder veel twijfel besloten dat backupticket te gebruiken. Het belangrijkste nadeel hieraan was dat we om 8u in New Haven moesten staan en dus om kwart voor vijf uit ons bed gewekkerd werden. Sam en Siska waren hier ook niet echt vrolijk over, maar gelukkig ging alles heel vlot en een paar uurtjes later zaten we relaxed op de overzet naar Frankrijk. Toen we weg voeren uit de haven was het toch wel even een vreemd gevoel om te beseffen dat we vertrokken om niet snel meer terug te keren...

Dan, Gautier & Sam

Siska bij Riele (mama van Dan)

Bijna vijf!

Inderdaad, onze juffie is bijna vijf jaar. Omdat we op haar verjaardag zelf haar een tripje terug naar Belgie kado gaan doen, hebben we haar verjaardagsfeestje met haar vriendjes van de klas een weekje vervroegd. Zaterdag om 11u waren ze met zijn 15'en paraat voor een twee uur durend zottenkot!



Het feestje was in een zaaltje aan de Mountbatten School, een lokale middelbare school die vooral gespecialiseerd is in sport. Bij het zaaltje kwam ook een begeleide sessie van een uur op een "airtrack". Dit is een soort langwerpige opblaasbaan (zoals een uitgerokken springkasteel) waarop ze allerlei oefeningen en zotte kunstjes mochten doen. Na een uurtje rennen en springen waren ze allemaal grondig afgemat en klaar voor het tweede deel van het feestje. Ze hebben eerst gegeten. Het is hier de gewoonte dat je de kinderen effectief eten geeft op een verjaardagsfeestje, met alleen taart kom je er niet vanaf. Daarna was er een muzikaal pak dat naadloos overging in een schattejacht op zoek naar de partybags.

Normaal gezien wordt er dan gezongen terwijl de taart op tafel wordt gezet, maar Siska is niet zo'n fan van taart dus had ze gekozen voor pannekoeken. Dat was blijkbaar vrij baanbrekend en ongezien! De kinderen hebben allemaal lekker gesmuld van de pannekoeken en zeker de chocoladesaus was zeer in trek. Ik heb zo de indruk dat de meeste kinderen nog niet veel ervaring hadden met chocoladesaus, maar aan de chocoladegezichten (en t-shirts en broeken) te zien hebben ze er zeker van genoten!

Na het feestje hielpen een paar ouders nog mee opruimen en zo konden we snel naar huis om de berg kadootjes uit te pakken!

King of the jungle!

We zijn al dikwijls naar Moors Valley geweest en Sam is daar vooral fan van Go Ape, een touwenparcours in de bomen met op het einde een echte deathride! Toen Sam mocht kiezen wat hij graag nog eens wou doen met zijn vrienden als afscheidsfeestje moest hij dan ook niet lang twijfelen. Go Ape moest het zijn! Jammer genoeg liet ons budget niet toe om de hele klas mee te nemen, dus hij mocht zijn beste vier vrienden uitnodigen.

Twee weken voor ons vertrek trokken we dus met Gaultier, Dan, Joe en Spencer naar Moors Valley. Omdat ik graag nog wat hulp wou met het in de hand houden van 5 "cheeky monkeys" had ik om een vrijwilliger gevraagd bij de andere ouders om mee in de bomen te gaan klauteren. Blijkbaar ben ik niet de enige die dat leuk vind, want zowel Riele, de mama van Dan, als Ann-Marie en Tim, de ouders van Spencer waren om ter snelst om te zeggen dat ze mee de lucht in gingen. We werden allemaal in een veiligheidsharnas gehesen en kregen een korte uitleg over onze zekeringstoestellen. Daarna waren we vertrokken voor een uurtje klauterplezier. In het begin waren er een paar deelnemers nog wat onwennig (de kinderen waren er sneller mee weg dan wij!) maar na een tijdje was iedereen vrolijk van de ene boom naar de andere aan het klauteren en uiteindelijk hebben we wel drie parcours kunnen doen!

Na al dat klauteren hebben we iedereen getrakteerd op een ijsje en zijn we in beperkt gezelschap nog afgezakt naar de speeltuin. Een geslaagd afscheidsfeestje waar Sam zich nog een laatste keer eens lekker heeft kunnen uitleven met zijn maten. Hopelijk zijn er een paar die ooit hun ouders zover krijgen om eens op bezoek te komen in Belgie!

Stilte voor de storm....

Het is intussen drie weken geleden dat ik gestopt ben met werken, maar het was allesbehalve een relaxvakantie.

Onze beide Engelse auto's zijn verkocht en we rijden voorlopig rond met twee huurauto's. Ook onze "nieuwe" Belgische auto heeft samen met Wim de oversteek naar Engeland gemaakt zodat we daarmee volgende week naar Belgie kunnen terugrijden. Voor Siska was het zeer verwarrend omdat we op een gegeven moment rondreden met vijf  verschillende auto's. Tegen het einde van de week gaan we de twee huurauto's terugbrengen en dan worden weer normale mensen met 1 auto!

Ik heb me ook nog leuk beziggehouden met het afsluiten van allerlei abonnementen, contracten, verzekeringen,.. en heb ons ook afgemeld bij de Belgische ambassade. We worden weer officieel inwoners van het Belgisch koninkrijk!

Ons huis is intussen van top tot teen opgeblonken en staat klaar om leeggehaald te worden. Vooral het weer in originele staat krijgen van de tuin was voor ons tuinexperten een uitdaging. Gelukkig was het hier niet zo heet als in Belgie, alhoewel we toch ook net de dertig graden gehaald hebben. Morgen maandag starten de verhuizers met het inpakken van onze spullen en als alles goed gaat, verdwijnen die op woensdag in de verhuiswagen.

Gisteren was het redelijk drukjes want we hadden tussen de hele verhuis door ook nog eventjes Siska's verjaardagsfeestje met haar klasgenootjes ingepland. Na het feestje zijn we snel alles gaan afzetten in West Wellow, om dan door te sjeezen naar Cadnam. Daar wachtte Catherine ons op aan ons vakantiehuisje dat voor de laatste week in de UK onze thuis wordt. We hebben snel de sleutel in ontvangst genomen en even rond gekeken in het huisje. Oorspronkelijk was het de bedoeling om zaterdag ook effectief te verhuizen, maar dat was wat optimistisch. Van Cadnam zijn we nog een laatste keer gaan pubben in Sir Walter Tyrell met Leonie, een collega van Wim, met haar twee kindjes en met Ted, een collega van mij, vergezeld van zijn vrouw en dochter. Het was wel vreemd, want het grootste deel van het gezelschap had de rest nog nooit ontmoet, maar het werd een hele leuke namiddag! 's Avonds zijn we allemaal moe maar voldaan voor een laatste keer in ons bed gekropen in West Wellow.


Vandaag (zondag) hebben we onze spullen gepakt voor de komende tien dagen en hebben de trampoline en onze hangmat afgebroken zodat ze zeker mee kunnen met de vrachtwagen. Kort na de middag waren we gepakt en gezakt en zijn we vertrokken naar ons vakantiehuisje. Deze namiddag hebben we met zijn vieren lekker genoten van onze tuin en zijn in de pub aan de overkant van de straat lekker gaan eten. Aangezien ze daar lekkere ijsjes hebben denk ik dat we daar nog wel eens gaan passeren.

Morgen beginnen we echt aan onze verhuis, want dan beginnen de verhuizers alles in te pakken. Sam en Siska gaan ondertussen hun laatste week naar school (jaja, hier zijn ze er nog niet vanaf), maar zo te zien zal het een redelijk rustige schoolweek worden.

Om alles samen te vatten: we komen er echt terug aan, we kunnen niet meer van gedachten veranderen. Ik kijk er al een tijdje naar uit om weer naar huis te komen, maar nu word ik met mijn neus op het feit gedrukt dat we hier echt vertrekken en alles achterlaten en dan is het toch wel even slikken. Ook Sam en Siska beginnen stilaan echt te beseffen dat we gaan vertrekken en zitten af en toe wat beteuterd te kijken. Gelukkig zit er veel familie en vrienden uit te kijken naar de dag dat we weer terug zijn en zal het wel wat makkelijker zijn als we door iedereen in Belgie fijngeknuffeld worden!

Laatste werkdag...

Donderdagochtend 11 juni rond half negen was het zover: ik reed voor de laatste keer de parking op van het Jacobs kantoor in Segensworth. Oorspronkelijk zou vrijdag mijn laatste dag zijn, maar Siska en haar assembly beslisten daar anders over.

Het was de hele week nog vrij druk geweest en donderdag was niet echt anders: de laatste updates voor mijn vervanger die net terugkwam van zijn huwelijksreis, nog snel tussendoor een paar laatste plannen buitenkrijgen en een laatste update vergadering met de projectman.

's Middags ben ik nog snel iets gaan eten met de Halima en Ted, de twee collega's waar ik de laatste maanden elke dag mee heb samengewerkt. Daarna gingen we naar lokale traditie iets drinken in de pub met een de civil afdeling uitgebreid met nog wat andere collega's van het kantoor in Segensworth. Het weer was super en we konden lekker in het zonnetje genieten van wat bier en cider.

Na de middag ging het werk iets minder vlot, wat er voor gezorgd heeft dat ik 's avonds het kantoor als laatste afgesloten heb om alles nog af te werken.

Eerder in de week was ik nog aan het aftellen naar mijn laatste werkdag omdat het stilaan vrij hectisch werd om het werk te combineren met mijn andere bezigheden aangezien Wim al vrij veel in Belgie is voor het werk. Toen ik na de laatste dag naar huis reed was het toch wel even slikken. Ik besefte ineens dat we effectief hier gaan vertrekken om waarschijnlijk nooit meer echt terug te komen. Afscheid nemen van de collega's in Antwerpen was niet echt leuk, maar ik wist dat ik hen ooit nog wel zou terugzien. De kans dat ik mijn collega's uit Segensworth ooit nog terugzie is veel kleiner en zo lijkt elk afscheid hier toch nog wel een beetje anders.

Quentin Blake in Mottisfont

In Mottisfont Abbey organiseert National Trust dikwijls tentoonstellingen. Meestal zijn dit vrij klassieke tentoonstellingen, maar altijd wordt er rond het thema ook iets georganiseerd voor kinderen. Zo hebben Sam en Siska al eens een zoektocht gedaan met opdrachten rond het ballet Het Zwanenmeer. Deze zomer was er echter een tentoonstelling van de illustraties van Quentin Blake (o.a. bekend van zijn tekeningen in de boeken van Roald Dahl) en andere illustratoren van kinderboeken. Aangezien Sam net Roald Dahl aan het ontdekken is door het lezen van Sjakie en de chocoladefabriek, was dit een ideaal dagje uit.

Rond de tentoonstelling was een zoektocht uitgewerkt waarin de kinderen hun eigen versie van een verhaal konden samenstellen en illustreren en er achteraf een boekje van konden maken. Ze kregen een boekje om in te werken waarin een verhaal geschreven was. Aan de hand van de opdrachten die overal op het domein te vinden waren moesten ze dit verhaal dan aanvullen met hun eigen verzonnen held en zijn trouwe dierenvriend. Ook belangrijke wendingen in het  verhaal moesten ze zelf invullen en de illustraties werden ook onderweg toegevoegd. Onderweg moesten ze nog opdrachten uitvoeren die te maken hadden met de avonturen van hun helden. De zoektocht passeerde ook langs de tentoonstelling in het kasteel zelf waar ze een paar illustraties in hun boekje konden natekenen. De laatste opdracht was het ontwerpen van een mooie kaft van hun boekje. Na al het harde werk konden ze met een ijsje luisteren naar een vertelster die allerlei verhalen van Roald Dahl en andere schrijvers voorlas.

Iedereen gewaarschuwd: we komen er weer aan!

Op 11 juli is het zover, we stappen dan voor de laatste keer in de auto om de reis naar België te maken, maar deze keer komen we niet meer terug. Voordat we zover zijn moet er nog van alles gedaan worden.

Volgende week donderdag ga ik mijn laatste dagje werken. Dan begint voor mij een verlengde zomervakantie want ik ga pas weer aan het werk wanneer Sam en Siska wat gewend zijn aan school.

Ik ga dan beginnen alles hier af te sluiten en voor te bereiden voor de verhuis. Tussendoor hebben we ook nog een druk programma met wat schoolevents, verjaardagsfeestjes en logeerpartijtjes. Wim reist intussen nog wat op en neer naar België en andere landen in Europa.

Ons laatste weekend hier verhuizen we voor een weekje naar een vakantiehuisje en genieten we nog van Siska's eigen verjaardagsfeestje. Daarna beginnen ze ons huis hier leeg te halen en op woensdag 8 juli vertrekt de vrachtwagen met onze spullen.

Vrijdag is het Sam en Siska's laatste schooldag en zaterdag vertrekken we richting Izegem om daar netjes op tijd aan te komen om mee Oma's 70ste verjaardag te vieren!

Als alles goed gaat komt de vrachtwagen met onze spullen op maandag onze oprit opgereden en kunnen we jullie wat later in de week eindelijk weer een stoel geven om op te zitten als je op bezoek komt!

Voor wie het allemaal nog eens goed wil bekijken heb ik de aftelkalender vinden die we voor Siska gemaakt hebben... veel succes met het ontcijferen van de symbolen die we verzonnen hebben!

Gast van de dag

(Siska met lage basstem: "Hallo, ik ben Sinterklaas")