Siska de BV...

... of beter gezegd FH, famous HCS'er. Elk seizoen krijgen we van school twee echte familiemagazines mee. Die staan vol met artikelen over kinderen en vooral veel reclame voor alles wat met kinderen te maken heeft. Uitstappen, zwemlessen, sportverenigingen, locaties voor verjaardagsfeestjes... en natuurlijk ook reclame voor scholen. Aangezien er hier wel wat prive scholen in de buurt zijn, moeten die veel reclame maken om ouders te overtuigen dat hun school het beste is voor hun kinderen. HCS doet dat met een foto van onze kleine meid! Ze staat in de zomereditie van the Family Grapevine van Winchester op pg13. Hier kan je het boekje eens bekijken waar ze in staat. De foto van Siska met helm staat ook op de website van de school. Ik ben eens benieuwd waar we die nog gaan zien opduiken. Vorig jaar stond een kindje van Sam's klas zelfs op de zijkant van lijnbussen.

Blitsbezoek aan Belgie

Na ons blitzbezoek aan België vorig jaar hadden we vast beslist om zoiets nooit meer te doen! Een jaar later waren we dat voornemen alweer vlotjes vergeten en zijn we toch weer op en af gereden naar België. We hadden dan ook een paar goede redenen. We waren organisator van / uitgenodigd op de vrijgezellendag van Wouter en Iris en we zijn bovendien de toekomstige Nieuwzeelanders Mathiz, Amelie, Victor en Evelien nog gaan fijnknuffelen voordat ze vertrokken naar hun nieuwe thuisland.

Vrijdag zijn we om half vier Sam en Siska gaan ophalen aan school en zijn onmiddellijk doorgereden naar Folkstone om daar op de trein te rijden. Zoals meestal op vrijdagavond was er veel file, dus we waren er maar net op tijd. Na netjes naar de overkant gewiebeld te zijn, reden we door naar opa en oma in Izegem. Daar bleef ik met de kindjes achter en reed Wim verder door naar Brussel om te gaan logeren bij Nico en Katrijn.

Zaterdag is Wim de actieveling gaan uithangen met de mannen. Eerst gingen ze kanoën op de Dijle en dan zijn ze via een relaxed terrasje begonnen aan hun brouwerijfietstocht. Ze zijn toen gaan crashen bij Nico voor een BBQ en een doorzaknachtje gevolgd door een brunch de volgende morgen.

De vrouwen hielden het iets rustiger. We zijn van start gegaan met een Ceasar salad, een van Iris' favorieten. Daarna zijn we het iets actiever gaan zoeken met een stadsspel in Gent. Dat werd natuurlijk onderbroken en gevolgd door een bezoek aan een terrasje aangezien het echt wel prachtig weer was. Daarna zijn we gaan kaasfonduen in ons huisje. Rond half elf waren we klaar om de stad in te trekken, maar we werden in ons huisje geblokkeerd door een 5000-tal lopers die de hele straat vulden. Na een half uurtje supporteren waren de laatste moedige lopers voorbij gekomen en zijn we alsnog Gent in getrokken. Een paar uurtjes later zijn we netjes ons bed in gedoken en hebben 's morgen lekker gebrunchd als afsluiter.

's Middags zijn Wim en ik terug naar Izegem getrokken om daar te eten en te relaxen in de tuin van opa en oma samen met Amelie, Victor, Mathiz en Evelien. Ze verhuizen op 3 juli naar Nieuw Zeeland en het was de laatste keer voor hun vertrek dat we ze nog konden zien. Het was een heel gezellige namiddag, maar vooral Sam had het toch lastig toen ze vertrokken. Rond 5 uur zijn we dan weer in onze auto gesprongen richting de UK. Na een vlotte trip zijn we rond 10 uur aangekomen in de UK.

De volgende morgen was iedereen een beetje groggy, maar de vrouwen zijn plichtbewust naar school gegaan en gaan werken. Sam voelde zich echt niet lekker en is thuisgebleven bij Wim die een dagje verlof had genomen om wat te bekomen van het weekend.

Vakantie in Italie deel 2

Donderdag was weer een relaxdag. We zijn lekker aan ons huisje gebleven en zijn hardnekkig nog eens aan ons ijskoude zwembad gaan zitten. In de namiddag zijn we op zoek gegaan naar een ijsje om daarna verder te gaan relaxen op ons teras.

Vrijdag wilden we nog een laatste keer op stap gaan. We hebben even getwijfeld aangezien we geen zin hadden om omgeven te worden door busladingen toeristen, maar hebben dan toch maar beslist om San Giminiano te gaan bezoeken. Het was even zoeken voor een parkeerplekje in de buurt van de oude stad, maar gelukkig waren er toch iets minder toeristen dan we verwacht hadden. Door een gezellige winkelstraat met heel verleidelijke winkeltjes vol Italiaans lekkers zijn we naar de Duomo van San Giminiano gewandeld. Die was een pak kleiner dan zijn grote broertjes in Firenze en Siena, maar ook zeker de moeite. De kerk is vooral bekend voor de fresco’s die alle muren bedekken. Jammer genoeg mag je er geen foto’s trekken, een verbod dat zeer streng gecontroleerd wordt door een van de meest gedreven bewakers die ik ooit meegemaakt  heb. Hij stond altijd wel een of andere toerist af te snauwen als hij ook maar het vermoeden had dat die eraan dacht om een foto te nemen. Iedereen die ook maar het minste geluid maakte werd aangemaand om stiller te zijn en hij trok zelfs een man zijn zonnehoed af. Ik heb dan maar snel Sam’s pet van zijn hoofd gehaald en niet al te lang getreuzeld met twee ongeduldige kindjes. We zijn verder door de straatjes gewandeld richting la Rocca. Dit zijn de overblijfselen van een oude burcht die aan de rand van het oude centrum ligt. Onderweg botsten we nog op een speeltuin die even uitgetest moest worden. Daarna zijn we van het prachtige uitzicht gaan genieten op la Rocca. Je kan vanop een van de torens de hele streek bekijken en hebt ook een mooi zicht op het stadje zelf met al zijn torens. Via een tussenstop in een van de verleidelijke winkeltjes zijn we dan weer richting auto gegaan. Voor we vertrokken had Wim van een Italiaanse collega nog een tip gekregen over een leuk restaurantje in een van de typische Toscaanse dorpjes op onze terugweg dat we zeker eens moesten uittesten. Die raad hebben we gelukkig opgevolgd, want het was een heel leuk dorpje en het eten was ook heel lekker! Na een sprintje door de regen zijn we weer in onze auto gesprongen om voor de laatste keer richting ons huisje te rijden en alles te gaan inpakken.

Zaterdag moesten we jammer genoeg al weer terugkeren naar de UK. We zijn op ons gemakje weer naar Bologna gereden en hebben daar de auto weer netjes ingeleverd. Dan zijn we gaan inchecken voor onze vlucht naar Frankfurt en onze laatste echte Italiaanse pasta gaan eten. Net voor we op het vliegtuig wilden stappen kregen we nog een verrassing. Omdat het vliegtuig redelijk overvol zat (lees overboekt) hadden ze zo vriendelijk geweest om Wim als “frequent flyer” een gratis upgrade te geven naar business class. Ze waren zeer verbaasd dat die daar niet zo gelukkig mee was en dat hij liever bij zijn familie zat. Op de vraag of de m/v met talent die zijn plek gekregen had dan niet in business kon gaan zitten kreeg hij de vriendelijke instructie dat hij dat zelf maar moest regelen. Gelukkig was de man zeer snel overtuigd om te verhuizen (ipv naast een rumoerig kind te gaan zitten) en zaten we toch allemaal samen. De vluchten verliepen verder goed en na een snelle rit waren we tegen half negen (Engelse tijd) weer thuis
.

Het was zalig om weer eens echt op reis te zijn, een nieuw land te verkennen, te relaxen en te genieten van het lekkere eten en het zonnetje! We willen allemaal zeker nog eens terug naar Italie. Sam was ontzettend fan van alle Italiaanse vleesjes, kazen en andere hapjes. Siska was vooral dol op de gelati!

Vakantie in Toscane deel 1

Vakantie naar Toscane

De laatste week van mei was het hier in de UK half term vakantie. Omdat het intussen al twee jaar geleden is dat we nog ergens anders op vakantie waren dan in Belgie of Engeland, besloten we om voor een weekje naar Toscane te trekken.

Zaterdag ochtend, of eigenlijk eerder zaterdagnacht, zijn we met de auto richting Heathrow vertrokken om op het vliegtuig naar Frankfurt te stappen. Daar hebben we dan oma Marleen opgepikt die mee van het zonnetje ging genieten en verder gevlogen naar Bologna. Voor Siska was het de eerste keer op een vliegtuig en ze vond het best wel leuk. Alleen het stilzitten op een zetel was niet haar favoriete bezigheid.

In Bologna hebben we onze huurauto opgepikt en zijn we naar ons huisje in de buurt van Gaiole in Chianti gereden. We werden vriendelijk verwelkomd door Enza en rondgeleid. Ze legde ons ook uit dat we elke avond de elektrische afsluiting rondom de tuin moesten sluiten want dat anders de wilde zwijnen die in de buurt wonen in onze tuin zouden zitten. Ze zijn blijkbaar vooral dol op het zwembad. Na alles snel uitgeladen te hebben zijn Wim en ik snel wat heel lekkere italiaanse mondvoorraad gaan inslaan terwijl oma met Sam en Siska het zwembad gingen verkennen. Daarna zijn we onze eerste pizza gaan eten in het dorp vlakbij.

Zondag hebben we lekker gerelaxed rond het (redelijk ijskoude) zwembad en zijn we een gelati (ijsje) gaan eten. Zo waren we lekker uitgerust voor ons bezoek aan Firenze op maandag. Het enige moment dat iets minder relaxed was, was toen we ’s avond toen we gingen slapen een schorpioen ontdekten in onze slaapkamer. Ik moet toegeven dat het maar een kleintje was van ongeveer twee centimeter, maar hij was toch behoorlijk vinnig toen we hem aan het vangen waren. Na wat opzoekingswerk waren we iets geruster, ze zijn niet echt heel giftig zoals hun grotere broertjes uit warmere streken. Hun steek is vergelijkbaar met een stevige wespensteek.

We waren al gewaarschuwd door het reisgidsje dat Firenze een redelijk drukke stad is. We zijn gestart aan het station met een bezoek aan de Santa Maria Novella kerk. Aangezien we niet echt van plan waren om de bekende kunstmusea te bezoeken met de kindjes had ik in het reisgidsje een kerk uitgezocht met iets van bekende kunstwerken zodat we toch iets gezien hadden. Deze kerk was echt de moeite, veel mooier binnenin dan de bekende Duomo. Ook Sam en Siska waren geinteresseerd, vooral in het aansteken van een kaarsje dan. Nadien zijn we ook de Duomo gaan bekijken, maar daar was het echt heel druk met busladingen toeristen. De buitenkant van de Duomo is heel indrukwekkend, maar binnenin viel het toch een beetje tegen omdat we door ons vorige bezoek aan de Santa Maria Novella wat verwend waren. Na de Duomo zijn we door de kleine straatjes van de oude stad naar de Ponte Vecchio gewandeld. Daarna was het langzaam aan weer tijd om terug naar ons huisje te gaan.

Dinsdag hadden we weer een relaxdagje aan het zwembad gepland, maar ‘s morgens was het aan het regenen. We zijn dan maar op pad gegaan in de buurt. Eerst zijn we een kijkje gaan nemen in het Parco Sculture del Chianti (http://www.chiantisculpturepark.it/index.html). Een 15-tal jaar geleden hebben de eigenaars een aantal kunstenaars van over de hele wereld gevraagd om een plekje in het park uit te kiezen en er een kunstwerk voor te ontwerpen. Dit was een perfecte plek om met kinderen heen te gaan omdat de kunstwerken hier iets robuuster zijn en ze overal aan mogen voelen, er rond lopen en zelfs af en toe eens op mogen kruipen of door wandelen. De favoriet was de doolhof in glasdallen waar ze een paar keer doorgerend zijn. Ook het openlucht amfitheater waar ook dikwijls concerten gegeven worden was de moeite. De akoestiek was er heel speciaal, je kon iemand die op het podium stond te fluisteren perfect begrijpen achteraan op de laatste rij. Ook zaten op de banken een aantal bekende personen (in staal) te luisteren.

 







Na een gezonde dosis moderne kunst besloten we dat we de Chianti streek toch niet konden verlaten zonder eens wijn te gaan proeven in een wijnkasteel. Om het toch een beetje interessant te houden voor de kindjes kozen we voor een redelijk oud kasteel/burcht waar we ook een rondleiding konden krijgen. Het voordeel van ons verblijf in Engeland is dat ze nu van een rondleiding in het Engels nog iets begrijpen, wat het veel aangenamer maakt voor ons allemaal. Na de rondleiding kregen we drie wijnen om te proeven, allemaal wel ok, maar ze waren soms wel aan de dure kant.

Op woensdag zijn we op bezoek gegaan naar Siena. Er een parkeerplaats vinden was een uitdaging. In de reisgids stond dat er een grote parking was aan het voetbalstadion. Dat klonk redelijk goed dus zijn we die gaan opzoeken in de verwachting te belanden in een moderne parking aan een groot voetbalstadion. De realiteit was wel een beetje anders. Het was een openluchtparking die gepropt was rond, onder en tussen de staalstructuur die de tribunes van het stadion ondersteunde. Een parkeerplaats kon zeer verschillende afmetingen hebben afhankelijk van de plaats die daar beschikbaar was. De parking was net naast het oude centrum van Siena, dus we moesten niet lang stappen voor we door de gezellige straatjes van Siena konden slenteren richting de Piaza del Campo. Siska heeft onderweg nog een mooie blinkende “kasjosj” (handtas) losgebedeld en Sam is sindsdien onafscheidelijk van zijn voetbalshirt van Brazilie (nr 10 Neymar, goed gegokt!). Na een plein een tijdje bewonderd te hebben, zijn we verder gewandeld voor een bezoek aan de Duomo van Siena. Onderweg kwamen we zo een leuk terrasje tegen dat we er niet aan konden weerstaan. Het was geballanceerd op een zeer steile straat wat er eten met twee mobiele kindjes tot een uitdaging maakte. We zijn dan de Duomo gaan bezoeken die weer de moeite was. Daarna heeft Wim ons nog langs een alternatieve route door Siena terug richting de auto geleid. Hij heeft ons ongeveer alle trappen in Siena laten uittesten (eerst helemaal naar beneden en dan weer terug naar boven) maar we hadden wel een prachtig uitzicht en zijn nog langs Siena’s oude waterbron gepasseerd waar de kindjes even met het water konden spelen. Na het verplichte ijsje zijn we op ons gemakje teruggegaan naar de auto.

Dit verslag begint al aan de lange kant te worden, de rest van de vakantie volgt in een volgende blog als ik de rest bij elkaar geschreven heb.

 

Terug naar Portsmouth...

In september werd ik gevraagd op het werk of ik voor 3-6 maanden in het kantoor van Reading kon werken omdat er in Portsmouth niet veel werk was. Aangezien ik nog altijd liever betaald word om iets te doen dan om met mijn duimen te draaien, reed ik sindsdien elke dag op en af naar Reading (gemiddeld 1,5 u rijden van thuis). Ik werd in Reading heel goed ontvangen. Het is een heel mooi kantoor en de sfeer is er goed, net zoals de collegas daar. Ik werd meteen ingeschakeld op een project als checker (twee maanden berekeningen nakijken van allerlei structuren en gebouwen, oa ook een moskee). Daarna kreeg ik de kans om een project over te nemen van een lead engineer die vertrok.

Midden mei was er stilaan terug werk in het kantoor van Portsmouth, dus heb ik afscheid genomen van mijn interim-collega's in Reading en ben ik terug beginnen werken vanuit Portsmouth. De hele familie was blij dat ik weer wat meer in de buurt werkte. Jammer genoeg kondigden ze daar een beetje later aan dat het kantoor in Portsmouth gesloten wordt en dat we met z'n allen moeten verhuizen naar Reading. Momenteel zijn ze aan het bekijken of ze hier in de buurt een lokaal bijkantoor kunnen oprichten om vandaar het werk voor Exxon Fawley (25min rijden van thuis) te doen. Dat zou heel goed uitkomen want de mogelijke locaties zijn allemaal dicht bij huis. Anders wordt het uitkijken naar een andere oplossing.

Hurst castle

Tijdens het lange weekend van Pasen (hier wel vier dagen lang omdat ook vrijdag een bank holiday is) hebben we geprofiteerd van de afwezigheid van onze kindjes om Hurst Castle eens te gaan bezoeken.




Hurst castle ligt aan de kust en werd in de zestiende eeuw gebouwd om de doorgang voor de schepen tussen het vasteland en het Isle of Wight te bewaken. Het is gebouwd op een landtong die de baai van Keyhaven afsluit en dus volledig omgeven door water. De baai zelf is een natuurgebied. Het fort is in de 19de eeuw nog zwaar uitgebreid om plaats te maken voor grotere moderne kanonnen en werd ook in de twee wereldoorlogen nog gebruikt. Ook werd het in het verleden gebruikt als gevangenis voor de meer gegoede gevangenen zoals oa Charles I.


Tegenwoordig kan je er heen wandelen of de ferry nemen vanuit Keyhaven en er lekker gaan uitwaaien en genieten van het uitzicht. Als je besluit om er heen te gaan neem je best wel genoeg cash mee zodat je niet net zoals wij de laatste pences uit je portefeuille moet graven om de ferry te kunnen betalen. De moderne gemakken van deze tijd zijn nog niet volledig tot aan het fort geraakt!

Sam en Siska op bezoek in Belgie

 In de paasvakantie, die hier drie weken duurt, zijn Sam en Siska op bezoek geweest in Belgie. Het weekend voor Pasen heb ik het voor het eerst aangedurfd om alleen met de kindjes naar Belgie te rijden. Bij Wim op het werk was het nog steeds ontzettend druk, dus hadden de opa's en oma's aangeboden/toegegeven dat de kindjes een weekje op vakantie konden komen. Zaterdag namiddag kwamen we aan in Schoten waar oma, tante Wine, Will en nonkel Jan al ongeduldig stonden te wachten. Zondag hebben we lekker gerelaxed met z'n allen, is de paashaas geweest en hebben de kindjes lekker met z'n drieen gespeeld. Maandag moest ik jammer genoeg al weer terug naar Engeland, maar Sam en Siska bleven tot vrijdag bij oma Marleen. Daar zijn ze lekker verwend, zijn ze gaan zwemmen, spelen, toneel gaan kijken,... Kortom, het was er niet slecht!

 Vrijdagnamiddag werden ze dan door oma afgezet bij opa en oma in Izegem. Daar kwam de paashaas ook nog eens langs, toevallig net toen ook tante Ingrid, Victor, Amelie, Mathiz en Evelien langs kwamen. Zondag was het inpakdag en maandag kwamen opa, oma, Sam en Siska dan terug afgezakt naar Engeland. Opa en oma zijn dan nog een weekje gebleven zodat Sam en Siska ook in de laatste week van de vakantie lekker thuis konden relaxen.

 Een weekje zonder kindjes was een vreemde ervaring, het leven is een pak rustiger zo. Maar we hebben ze toch enorm gemist, het moest zeker niet langer dan een week duren. Sam en vooral Siska's Nederlands was er wel enorm op vooruit gegaan in die week, wat zeer geruststellend was voor wanneer we terug komen naar Belgie!