Onze laatste week in de UK

Maandagochtend zijn we een beetje onwennig aan onze ochtend begonnen in ons vakantiehuisje. Zondagnamiddag leek het nog alsof we er op vakantie waren, maar nu moesten we flink doordoen om op tijd op school te geraken. Van school zijn we snel naar het huis in Wellow gesjeesd, want de verhuizers waren al onderweg. Om negen uur stonden ze voor de deur met een voor ons iets te kleine bestelwagen. Gelukkig was die alleen maar om al het inpakmateriaal in te vervoeren en bleek de echte vrachtwagen wel wat groter te zijn. Na een korte rondleiding ("dit moet wel mee, dit mag niet ingepakt en moet niet mee",....) zijn ze er ingevlogen en enkele uren later was ons huis weer veranderd in een opslagplaats voor dozen. Dinsdag kwam er nog een extra verhuizer (inclusief grote vrachtwagen) en waren ze tegen de late namiddag al dozen in de vrachtwagen aan het laden. Dinsdagavond zijn Wim en ik nog een laatste keer gaan eten in ons favoriete plekje "The tree tuns" in Romsey.

Woensdag kwamen de mannen de laatste dingen inpakken en hebben ze in de gietende regen de laatste dozen in de vrachtwagen gemikt. Ze waren netjes op tijd klaar zodat Wim en ik tegen twee uur naar de school konden gaan voor de Celebration Day. Dit is een evenement waar alle jaren een klein optreden geven afgewisseld met de prijsuitreikingen van de formprizes (prijs voor 1 meisje en 1 jongen van elke klas) en de prijzen voor verschillende vakken, sportwedstrijden en de meest begeerde van allemaal: de house trofee. Siska mocht het podium op voor de form prize van reception (derde kleuterklas) en was er even verbaasd en trots over als wij :-) ! Sam en zijn klas waren dan aan de beurt met een gedichtje over enkele juffen dat waarschijnlijk meer dubbele bodem bevatte dan wij weten en een liedje. Een beetje later was het de beurt aan Siska's klas. Daarna bleven ze met de klas op het podium zitten terwijl er wat muziek begon te spelen. Even later begonnen de kinderen van het zesde leerjaar te zingen, afgelost door de leerkrachten. Voor het refrein sprongen dan ineens alle kinderen en leerkrachten recht om samen de rest van een zelfgeschreven schoollied te zingen en dansen met de hele school, behoorlijk indrukwekkend! Na de celebration mochten we de klassen gaan bewonderen waar de mooiste kunstwerken van het jaar uitgestald stonden.

Donderdag was het superkuisdag! De hele dag hebben we doorgewerkt om ons huis superproper te boenen en zoveel mogelijk te doen lijken op de gedetailleerde plaatsbeschrijving die we twee jaar geleden gekregen hebben.

Ms Hardy & Ms Alford (reception)

Vrijdagochtend zijn we voor de laatste keer naar school gereden. Na een fotosessie met Ms Donnely, de directrice van de school hebben we onze flinkerds achtergelaten voor een half dagje school. Om tien uur kwam de dame langs het huis voor een nieuwe plaatsbeschrijving die vergeleken zou worden met de oorspronkelijke beschrijving om ons nog een stukje van onze waarborg afhandig te maken. Om half twaalf hebben we dan onze laatste spullen in de auto geladen en de laatste keer de deur van ons huis achter ons dichtgetrokken. We zijn nog snel binnengesprongen in de winkel om een flesje wijn voor elke juf te kopen en dan terug naar school gegaan om Siska en Sam op te pikken. Iedereen werd nog eens uitgebreid fijngeknuffeld en een paar tranen werden verbeten door de kindjes en de juffen (en zelfs ik).

Ms Chandler, Ms Fletcher & Ms Carr (year 2)

Ms Adams (year 1)

In de namiddag waren we uitgenodigd op de klaspicnic van reception waar we allemaal een beetje konden bekomen. Het was zalig weer en Sam en Siska waren niet uit de jacuzzi uit te krijgen! Wim is dan maar alvast de huurauto's gaan terugbrengen en 's avonds zijn we met z'n vieren voor de laatste keer nog eens gaan pubben. Daarna hebben we snel al onze spullen gepakt en in de auto geladen en zijn we allemaal vroeg gaan slapen, want de volgende morgen moesten we op tijd vertrekken.
Zaterdag gingen we oorspronkelijk op ons gemakje in de voormiddag kunnen vertrekken om de overzet in Dover te nemen om twee uur. Omdat er een paar lieve mensen in Calais niet echt tevreden waren met de maatschappij waar onze overzet voor vaart, was het in Dover verkeersgewijs een gigantische nachtmerrie en hadden alle overzetten uren vertraging. Om echt 100% zeker te zijn dat we terug op het vasteland zouden geraken op zaterdag hadden we eerder in de week al een backupticket geboekt voor de overzet vanuit New Haven naar Dieppe. Na een snelle blik op het internet op vrijdagavond hebben we zonder veel twijfel besloten dat backupticket te gebruiken. Het belangrijkste nadeel hieraan was dat we om 8u in New Haven moesten staan en dus om kwart voor vijf uit ons bed gewekkerd werden. Sam en Siska waren hier ook niet echt vrolijk over, maar gelukkig ging alles heel vlot en een paar uurtjes later zaten we relaxed op de overzet naar Frankrijk. Toen we weg voeren uit de haven was het toch wel even een vreemd gevoel om te beseffen dat we vertrokken om niet snel meer terug te keren...

Dan, Gautier & Sam

Siska bij Riele (mama van Dan)

Bijna vijf!

Inderdaad, onze juffie is bijna vijf jaar. Omdat we op haar verjaardag zelf haar een tripje terug naar Belgie kado gaan doen, hebben we haar verjaardagsfeestje met haar vriendjes van de klas een weekje vervroegd. Zaterdag om 11u waren ze met zijn 15'en paraat voor een twee uur durend zottenkot!



Het feestje was in een zaaltje aan de Mountbatten School, een lokale middelbare school die vooral gespecialiseerd is in sport. Bij het zaaltje kwam ook een begeleide sessie van een uur op een "airtrack". Dit is een soort langwerpige opblaasbaan (zoals een uitgerokken springkasteel) waarop ze allerlei oefeningen en zotte kunstjes mochten doen. Na een uurtje rennen en springen waren ze allemaal grondig afgemat en klaar voor het tweede deel van het feestje. Ze hebben eerst gegeten. Het is hier de gewoonte dat je de kinderen effectief eten geeft op een verjaardagsfeestje, met alleen taart kom je er niet vanaf. Daarna was er een muzikaal pak dat naadloos overging in een schattejacht op zoek naar de partybags.

Normaal gezien wordt er dan gezongen terwijl de taart op tafel wordt gezet, maar Siska is niet zo'n fan van taart dus had ze gekozen voor pannekoeken. Dat was blijkbaar vrij baanbrekend en ongezien! De kinderen hebben allemaal lekker gesmuld van de pannekoeken en zeker de chocoladesaus was zeer in trek. Ik heb zo de indruk dat de meeste kinderen nog niet veel ervaring hadden met chocoladesaus, maar aan de chocoladegezichten (en t-shirts en broeken) te zien hebben ze er zeker van genoten!

Na het feestje hielpen een paar ouders nog mee opruimen en zo konden we snel naar huis om de berg kadootjes uit te pakken!

King of the jungle!

We zijn al dikwijls naar Moors Valley geweest en Sam is daar vooral fan van Go Ape, een touwenparcours in de bomen met op het einde een echte deathride! Toen Sam mocht kiezen wat hij graag nog eens wou doen met zijn vrienden als afscheidsfeestje moest hij dan ook niet lang twijfelen. Go Ape moest het zijn! Jammer genoeg liet ons budget niet toe om de hele klas mee te nemen, dus hij mocht zijn beste vier vrienden uitnodigen.

Twee weken voor ons vertrek trokken we dus met Gaultier, Dan, Joe en Spencer naar Moors Valley. Omdat ik graag nog wat hulp wou met het in de hand houden van 5 "cheeky monkeys" had ik om een vrijwilliger gevraagd bij de andere ouders om mee in de bomen te gaan klauteren. Blijkbaar ben ik niet de enige die dat leuk vind, want zowel Riele, de mama van Dan, als Ann-Marie en Tim, de ouders van Spencer waren om ter snelst om te zeggen dat ze mee de lucht in gingen. We werden allemaal in een veiligheidsharnas gehesen en kregen een korte uitleg over onze zekeringstoestellen. Daarna waren we vertrokken voor een uurtje klauterplezier. In het begin waren er een paar deelnemers nog wat onwennig (de kinderen waren er sneller mee weg dan wij!) maar na een tijdje was iedereen vrolijk van de ene boom naar de andere aan het klauteren en uiteindelijk hebben we wel drie parcours kunnen doen!

Na al dat klauteren hebben we iedereen getrakteerd op een ijsje en zijn we in beperkt gezelschap nog afgezakt naar de speeltuin. Een geslaagd afscheidsfeestje waar Sam zich nog een laatste keer eens lekker heeft kunnen uitleven met zijn maten. Hopelijk zijn er een paar die ooit hun ouders zover krijgen om eens op bezoek te komen in Belgie!

Stilte voor de storm....

Het is intussen drie weken geleden dat ik gestopt ben met werken, maar het was allesbehalve een relaxvakantie.

Onze beide Engelse auto's zijn verkocht en we rijden voorlopig rond met twee huurauto's. Ook onze "nieuwe" Belgische auto heeft samen met Wim de oversteek naar Engeland gemaakt zodat we daarmee volgende week naar Belgie kunnen terugrijden. Voor Siska was het zeer verwarrend omdat we op een gegeven moment rondreden met vijf  verschillende auto's. Tegen het einde van de week gaan we de twee huurauto's terugbrengen en dan worden weer normale mensen met 1 auto!

Ik heb me ook nog leuk beziggehouden met het afsluiten van allerlei abonnementen, contracten, verzekeringen,.. en heb ons ook afgemeld bij de Belgische ambassade. We worden weer officieel inwoners van het Belgisch koninkrijk!

Ons huis is intussen van top tot teen opgeblonken en staat klaar om leeggehaald te worden. Vooral het weer in originele staat krijgen van de tuin was voor ons tuinexperten een uitdaging. Gelukkig was het hier niet zo heet als in Belgie, alhoewel we toch ook net de dertig graden gehaald hebben. Morgen maandag starten de verhuizers met het inpakken van onze spullen en als alles goed gaat, verdwijnen die op woensdag in de verhuiswagen.

Gisteren was het redelijk drukjes want we hadden tussen de hele verhuis door ook nog eventjes Siska's verjaardagsfeestje met haar klasgenootjes ingepland. Na het feestje zijn we snel alles gaan afzetten in West Wellow, om dan door te sjeezen naar Cadnam. Daar wachtte Catherine ons op aan ons vakantiehuisje dat voor de laatste week in de UK onze thuis wordt. We hebben snel de sleutel in ontvangst genomen en even rond gekeken in het huisje. Oorspronkelijk was het de bedoeling om zaterdag ook effectief te verhuizen, maar dat was wat optimistisch. Van Cadnam zijn we nog een laatste keer gaan pubben in Sir Walter Tyrell met Leonie, een collega van Wim, met haar twee kindjes en met Ted, een collega van mij, vergezeld van zijn vrouw en dochter. Het was wel vreemd, want het grootste deel van het gezelschap had de rest nog nooit ontmoet, maar het werd een hele leuke namiddag! 's Avonds zijn we allemaal moe maar voldaan voor een laatste keer in ons bed gekropen in West Wellow.


Vandaag (zondag) hebben we onze spullen gepakt voor de komende tien dagen en hebben de trampoline en onze hangmat afgebroken zodat ze zeker mee kunnen met de vrachtwagen. Kort na de middag waren we gepakt en gezakt en zijn we vertrokken naar ons vakantiehuisje. Deze namiddag hebben we met zijn vieren lekker genoten van onze tuin en zijn in de pub aan de overkant van de straat lekker gaan eten. Aangezien ze daar lekkere ijsjes hebben denk ik dat we daar nog wel eens gaan passeren.

Morgen beginnen we echt aan onze verhuis, want dan beginnen de verhuizers alles in te pakken. Sam en Siska gaan ondertussen hun laatste week naar school (jaja, hier zijn ze er nog niet vanaf), maar zo te zien zal het een redelijk rustige schoolweek worden.

Om alles samen te vatten: we komen er echt terug aan, we kunnen niet meer van gedachten veranderen. Ik kijk er al een tijdje naar uit om weer naar huis te komen, maar nu word ik met mijn neus op het feit gedrukt dat we hier echt vertrekken en alles achterlaten en dan is het toch wel even slikken. Ook Sam en Siska beginnen stilaan echt te beseffen dat we gaan vertrekken en zitten af en toe wat beteuterd te kijken. Gelukkig zit er veel familie en vrienden uit te kijken naar de dag dat we weer terug zijn en zal het wel wat makkelijker zijn als we door iedereen in Belgie fijngeknuffeld worden!